Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pompalińscy.djvu/714

mogę w gronie mej rodziny — nie wrócę z pewnością nigdy ani do rozsądku takiego, ni — do was!
 — Panie hrabio! powstając z fotelu tak jakby piersią własną gotował się bronić pokrzywdzoną penitentkę swą ozwał się l’abbé, panie hrabio! Na górze Synai powiedzianem zostało: czcij ojca twego i matkę twoją!
 — Co się tu dzieje? co się tu dzieje! w osłupieniu pogrążony mówił hr. Mścisław.
 — Et je vous dis, zawołał najniespodzianiej w świecie hr. August, et je vous dis, że hr. Cezary ma racyą! Notre pauvre Cesar zna się na rzeczy lepiej niż ja sam spodziewać się mogłem. Zaprowadzi on w dobrach swoich postępowe gospodarstwo, będzie zakładał fabryki i oświecał chłopków. Wszystko to zrobi z niego sławnego nowatora i filantropa et je vous le dis! celuiçi fera le mieux mousser le nom!
 Cezary najmniejszej zda się nie zwracając uwagi na krzyżujące się w koło niego wykrzykniki, wszystkich dokoła pożegnał ukłonem i zmierzał ku drzwiom, gdy powstrzymał go głos z cicha odzywający się u kominka.
 — Cesar!