Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Westalka.djvu/48

Arcykapłan (w zarzuconej na głowę todze).

 Pięć was, dziewice Westy, stoi tu w trwodze i żalu. Gdzie jest szósta?

(Żywe poruszenie pomiędzy westalkami).

Kornelia (do siebie).

 Poczyna się chwila przerażająca!

Adrya (do Kornelii cicho).

 Może u źródła Egeryi...

Kornelia (do arcykapłana).

 Tamtej powinnością jest zaopatrywać świątynię w wodę świętą. Po nią ze służebnemi udała się do źródła Egeryi.

Arcykapłan

 Jak z domów rzymskich każdy posiada atrium, w którem płonie ognisko rodzinne, tak cały Rzym posiada jedną wspólną świątynię Westy, z rodzinnem ogniskiem narodu. Ognisko to jest przedmiotem świętym^[1], świętością publiczną, rodzinnym węzłem narodu^[2]. Biada tej, która świętość tę sponiewierała i stargała ten węzeł! Dziewice Westy, która z was to popełniła?

(Chwila milczenia).

Kornelia ^[3]postępuje parę kroków naprzód i przed arcykapłanem staje).

 Ja!

Adrya (do siebie).

 Litościwi bogowie! to nieprawda!

(Poruszenie między westalkami).

Arcykapłan (ze zdziwieniem).

 Ty, Kornelio? (do siebie) Toż w kłopot wpadłem! Ona, ta wielka pani, córka rodu powielekroć konsularnego...

1. „Res sacra“.
2. „Sacra popularia“, albo „sacra populi Romani“.
3.  Błąd w druku; brak nawiasu otwierającego.