Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.1,2 430.jpeg

dziurkę od klucza, poniżéj wyzłacanéj kiedyś, lecz dziś zczerniałéj klamki, umieszczoną bardzo błękitną źrenicę i kilka włosków jasnéj rzęsy.
 — A co? — rozległ się za drzwiami szept cichutki, który ja jednak dosłyszałem, bo mam słuch dobry i w salonie panowała cisza.
 — Nic, siedzi — odparł szepcik, wychodzący widocznie z ust właścicielki oczka, utkwionego w dziurce od klucza.
 — Czy młody?
 — Młody, młody!
 — A przystojny?
 — Nie widzę dobrze.
 — Pozwól! niech ja zobaczę!
 — Cicho! cicho! odwrócił się i spojrzał na drzwi.
 Wraz ze słowami temi, błękitna źrenica zniknęła z dziurki i kilka sekund cicho było za drzwiami.
 — Kto-by to mógł być? — szepnął po chwili głos piérwszy.
 — Nie wiem — odszepnął głos drugi — może nowy jaki sąsiad.
 — Nie; pocztylion mówił Marysi, że ten pan z miasta.
 — Wielka rzecz, że z miasta! może być dlatego obywatelem.
 — Wejdź, Jadwisiu...
 — Nie chcę... wstydzę się... wejdź ty piérwsza...