Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.1,2 485.jpeg

 — Przepraszam pana, — ozwał się zwykłym sobie przyciszonym głosem, — co to takiego?
 — Są to naczynia, w które latem wkładają się kwiaty.
 — Kwiaty? — wymówił tonem takiego zdziwienia, jakby nie wiedział lub przynajmniéj zapomniał, co wyraz ten oznacza.
 — Kwiaty! — powtórzył raz jeszcze cichym szeptem i, nie spuszczając oczu z marmurowych naczyń, parę razy przechylał głowę, z boku na bok, poczém bardzo już nieśmiałym głosem zaczął znowu:
 — Przepraszam pana...
 — Co? panie Czyński.
 — Ile naprzykład kosztować mogą te... te rzeczy?
 Wymieniłem mu dość znaczną sumę, którą zapłaciłem za przedmioty, budzące w nim widoczną ciekawość, połączoną ze zdziwieniem. Zdziwienie to wzrosło.
 — A! — wyrzekł głośniéj niż zwykle.
 — Czy znajdujesz pan, że wazony są za drogo kupione? — zapytałem, chcąc przedłużyć rozmowę, bo bawiła mnie nieskończenie mina i postawa mego kopisty.
 — Nie wiem, prawdziwie nie wiem... dziwi mię tylko, jakim sposobem ludzie mogą na rzeczy podobne wydawać tyle pieniędzy.
 Przypomniałem sobie owę admonicyą, daną w biurze przez Czyńskiego młodziutkiemu panu Leonowi