Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.3,4 213.jpeg

to i matkom i córkom robi się tak ciężko na świecie... tak ciężko... tak źle...
 Brygida ze zdziwieniem twarz ku niéj zwróciła.
 — No, no! — rzekła — alboż tobie źle? Przepadasz za matką twoją, zamiłowałaś robótki, jak mówi pani prezydentowa, i taka zawsze jesteś wesoła...
 Rozalia z razu nie odpowiedziała nic, potém przysunęła się bliżéj do towarzyszki, wzięła rękę jéj, która bez oporu ale sztywnie spoczęła w drobnéj jéj dłoni, i zaledwie dosłyszalnie szepnęła:
 — Bryniu! wiész co? wychodź ty za mąż, za tego... wiész... co kocha się w tobie!
 Brygida wyrwała rękę i z gniewem zawołała:
 — A toż co? zkądże to ty, naprzykład, wiész, że ktokolwiek kocha się we mnie?
 — Zkąd... ot zkąd... siedzę zawsze przy oknie i robótkę robię... czasem zerknę na dziedziniec, to i widzę... Przez całą wiosnę widzę, jak ten... no wiész kto... patrzy na ciebie i pomaga ci wodę nosić ze studni, a kiedy do ciebie mówi, to zdaje się, że cały drży...
 Brygidę przebiegło także lekkie drżenie.
 — Widziałaś? doprawdy? a może ci się tylko tak zdawało? — szorstko, lecz cicho wymówiła.
 — Jak mamę kocham, nie zdawało mi się! — zawołała Rozalia. — Wiész co? że choć ja na takich ludzi nigdy nie patrzę...
 — Na takich! — sarknęła Brygida. — Jacy wy