Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.3,4 246.jpeg

ności warkocze, które, oplatając jéj głowę ukazywały się z pod chustki, na piękne, gorącym blaskiem płonące jéj oczy i żartobliwie zapytał:
 — Na jakąż to intencyą panna świece te ofiarujesz?
 — Ażeby Pan Bóg odmienił usposobienie pewnéj osoby — odpowiedziała.
 Przez całe nieszpory modliła się z kurczowo splecionemi dłońmi i wzrokiem, błagalnie utkwionym w wymalowaną na obrazie twarz świętego Józefa Oblubieńca; a wychodząc z kościoła, babom żebraczkom, siedzącym w kruchcie, dała po parę groszy, prosząc, aby modliły się o szczęśliwą zmianę usposobienia pewnéj osoby. Kiedy wracała do domu, na dziedzińcu dogoniła ją, wracająca téż od notaryusza, Rozalia.
 — Zkąd idziesz, Bryniu?
 — Z kościoła, z nieszporów...
 Stanęły obie przy progu mieszkania Łopotnickiéj.
 — Cóż? — ciekawie pytała Rozalia; — nie rozmówiłaś się jeszcze z matką?
 — Nie jeszcze; ale dziś pomówię z pewnością... postanowiłam i zresztą czasu już niéma! On jutro wyjeżdża, skończył już robotę i spieszy się do drugiéj. Na intencyą szczęśliwego skutku mojéj rozmowy z matką, zaniosłam świętemu Józefowi dwie świece...
 — To dobrze! to dobrze! znam sama jednę panią, któréj rodzice nie pozwalali wyjść za lubego...