Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.3,4 524.jpeg

a ujrzawszy wchodzącą, z błyskającemi oczyma zawołała:
 — Ach, Teosiu, gdzie-żeś była tak długo! o niczém nie wiész! Powinszuj-że Helce! wychodzi za mąż, oświadczył się jéj dziś pan Tyrkiewicz i już są po słowie!
 Panna Teodora przyskoczyła do stołu i krzyknęła:
 — Nieprawda! Kłamiesz!
 — Spytaj się brata — odparła spokojnie pani Jadwiga.
 — Naprzód, moja Teosiu — zaczął z powagą pan Klemens — proszę mi do żony mojéj tak niegrzecznie nie przemawiać...
 — Co mi tam grzeczność twoja! — wołała kobieta — jeżeli tak dbasz o żonę, dlaczego tak już wcale nie dbasz o siostrę i pozwalasz żonie, aby mi takie kłamstwa w żywe oczy rzucała?
 — Jakie kłamstwa? — zaczął pan Klemens — to czysta prawda jest, i trzeba tylko być głupią, jak ty jesteś, aby temu nie wierzyć!
 — Helciu, pokaż jéj pierścionek zaręczynowy! — zawołała do siostry pana Jadwiga.
 Helka podniosła do góry białą rękę, na któréj błyszczał pierścionek z turkusem. Był to ten sam pierścionek, który pan Laurenty nosił na małym palcu ręki.