Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.5 092.jpeg

—   84   —

 Teraz już Dyrkowa, za każdą bytnością syna, zapytywała go:
 — No! Rajku mój! a czy ty myślisz tam o żoneczce?
 Milord odpowiedział raz z rozjaśnioną twarzą:
 — Myślę, mamciu, naprawdę już myślę. Panna piękna, dobra jak anioł i, przyznam się mamci szczerze, że rozkochałem się w niéj po uszy... Z początku zdawało się nic, a potém rozkochałem się.
 — A posażna-ż ona, — dopytywała się Dyrkowa.
 — Więcéj nawet niż myślałem. Z pół miliona miéć będzie!
 — A oddadzą-ż ci ją rodzice? bo panna to pewnie z wysokiego rodu...
 — Mam nadzieję — bawiąc się z brelokami swemi odpowiadał Milord. — Przyjmują mię uprzejmie, bardzo uprzejmie; z bratem jéj w przyjaźni jestem...
 — Chwała Bogu! — z głębi serca wykrzykiwała stara.
 Nie pytała o nazwisko przyszłéj syna swego, bo niczego-by jéj ono nie nauczyło. Ze świata, w którym przebywał on, nie znała nikogo zupełnie. Milord sam szepnął raz mamci:
 — Powiem mamci pod sekretem wielkim. Staram się o pannę Pelagią Morską. Matka jéj arystokratka wielka, ale ojciec i brat nie uważają już na te wszystkie głupstwa i przesądy... przytém panna sama...
 — Sprzyja ci pewnie... ma się rozumiéć... jakże-by