Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.5 180.jpeg

—   172   —

 — Julek! ucz się! — wołała. — Dzieci! uczcie się!
 Uczyły się. Mała sypialnia, w któréj uprzednio stojące sprzęty przycisnęły się jedne do drugich, aby zrobić miejsce dla okrągłego stołu, pełnego zadrukowanych i zapisanych papierów, przez długie wieczorne godziny rozlegała się ich głosami. Przy świetle małéj lampki, pod ścianami, nie żółtemi już, jak w bawialni, ale sinemi, siedziały one naprzeciw siebie i, przyciskając dłonie do uszu, żeby wzajem nie słyszéć swoich głosów, uczyły się.
 Bez przewy ni odpoczynku, jakby jednym tchem, dziewczynka mruczała:
 — Je rends, tu rends, il rend, nous rendons, vous rendez...
 A z drugiéj strony stołu wtórowało jéj mruczenie chłopca:
 — Potens — potentis,
 — Ingens — ingentis,
 — Diligens — diligentis...
 Łacina jego mąciła jéj francuzczyznę. Mocniéj więc dłonie do uszu przyciskając, głośniéj, niż wrzódy, powtarzała:
 — Je reçus, il reçut, nous recevons...
 Jakby odpowiadając, on także podnosił głos i monotonnie, lecz donośnie już, prawił swoje:
 — Audax — audacis.
 — Loquax — loquacis,