Strona:PL Eliza Orzeszkowa - Melancholicy 01.djvu/270

 — Ja wiem, że to jest drogi zegarek i że ja-bym za niego dostał dobrą cenę, ale ja jego nie sprzedam. Czy jasny pan słyszał kiedy, żeby przyjaciel sprzedawał przyjaciela?
 Hrabia patrzał na mówiącego prawie z osłupieniem.
 — Czy być może? — zawołał — nie jesteś przecie bogaczem i jesteś żydem, a żydzi tylko grosz cenią!
 Żyd zcicha odpowiedział:
 — Jasny pan ma omyłkę.
 A hrabia trochę ze śmiechem mówił:
 — Jakąż ja mam omyłkę? Co ty tak wysoko cenisz w tym zegarku, że sprzedać go nie chcesz? Masz przecie tyle innych! Przez cóż ten może być dla ciebie takim ważnym, czy drogim?
 Był tak zaciekawiony, czy ździwiony, że usiadł znowu przy stole, na krześle z materacem wklęsłym i poręczą nadłamaną.
 Żyd zaś powoli mówić zaczął:
 — Jeżeli jasny pan posłucha mojego gadania, to ja wszystko opowiem. Prędko już będzie czterdzieści lat, jak ja ten zegar mam. Ja jego za tanie pieniądze kupił i dlatego kupił, żeby za większe sprzedać. Ale wtenczas mój Mosze, który teraz kupcem jest i wielkie interesy ze zbożem prowadzi, był