Strona:PL Eliza Orzeszkowa - Melancholicy 02.djvu/131

 — W imię Ojca i Syna i Ducha...
 Matka Romualda słuchała opowiadania wyprostowana, uważna, teraz zaś wstała ze stołka i rzekła:
 — Trzeba tę małą jak najprędzej od innych dzieci odłączyć, stanowczo i jaknajprędzej.
 — Niema gadania — wstając też i, podniesioną znowu opaskę na brwi ściągając, zawołała matka Norberta — lekarz powiedział także »Absolutnie i jaknajprędzej odłączyć«. Śliczna rzecz, gdyby zaraza po tych niebożątkach poszła... Niema gadania, że odłączyć, ale gdzie umieścić?... W infirmeryi pensyjnej, za blizko pensyi... w tej znów klasztornej...
 Zawahała się.
 — Za blizko sióstr...
 Matka Romualda przez kilka sekund milczała, aż powzięła silne snadź postanowienie i zwolna mówić zaczęła:
 — Dzieci te powierzone nam są przez rodziców i opiekunów, klasztor nasz fundowanym został z warunkiem, abyśmy nad niemi czuwały wedle najsurowszych wymagań sumienia. Jeżeli niebezpieczeństwo zarażenia się grozić ma im, albo nam, my je przeciw sobie obrócić powinnyśmy. Rozporządź się, siostro, aby biedne maleństwo w infirmeryi klasztornej umieszczonem zostało.