w koło niego są kanapki i poręcze; z dna źródła wydobywa się woda, że na wierzchu widać ciągłe acz lekkie poruszenie. Do picia wyborna woda a zimna, bo tylko + 3° 3 Rm.[1] ma ciepłoty i w każdej choćby najgorętszej porze, a żadne źródło w całych Tatrach na tej wysokości 3096′[2] nie jest
tak zimne. Potok, do którego wpada woda tego źródła, miewa w przecięciu + 6° 5[3] ciepłoty. Zjadłszy tu drugie śniadanie i popiwszy wyborną wodą dalej w drogę. — Przeszedłszy napowrót po kładce potok wstępujemy za drugą bramę w najpiękniejszą część tej doliny, gdzie za każdym krokiem przemienia się najcudowniejsze panorama. 0d wschodu sterczy ogromna skała prostopadła pionowa, kątem do potoku zwrócona, a ustrojona fantastycznie w świerki, które czepiają się lada kawałka skały.
Po zachodniej stronie wznosi się po nad skałami lasem pokrytemi jakieś olbrzymie kamienne zamczysko z okrągłą basztą, z wyniosłemi murami, na których wartę zawodzą świerki zwane w górach smrekami. Na dole szumi silny potok tocząc wodę po kamieniach, z taką chyżością, gdyby się mu jak najbardziej spieszyło do Wisły. Brzegi są zasłane złomami granitu, chociaż dolina z wapienia się składa, a wierzchy ich czerwono zabarwione porostem, który wydaje woń fijołkową, zwłaszcza po potarciu lub zwileniu. Pośród zwalisk ogromnych kamieni, co się oderwały od okolicznych skał zie-
- ↑
ok. 4 °C; zob. skala Réaumura
- ↑ 979 m
- ↑ ok. 8 °C
