840° □[1]. Widocznie przypływa woda do Morskiego Oka z Czarnego Stawu, wyżej o 526 stóp[2] położonego wśród strasznie dzikich skał, zwanych Rysami, zkąd potok spadający wygląda zdala, jak nieruchoma mleczna wstęga; drugi przypływ widoczny pochodzi z przeciwnej strony, t. j. od zachodu z pod śpiczastej turni, nazwanej Mnichem.
Według domniemań tryszczą pod powierzchnią wody liczne źródła, skoro tak silny strumień jak Białka, jezioro ze siebie wydaje, woda jednak, chociaż bardzo zimna, ma smak deszczówki. Morskie Oko zapewnie powstało z nagromadzenia się w głębinie wody z topniejących śniegów i niemi się co rok zasila, fantazja zaś ludowa spód jego łączy z dnem morza, do czego dała powód wielka głębia tego stawu. Mierzona głębokość wynosiła to 40 to 60 a nawet 104½ sążni (Staszic) (627 stóp)[3] według tego, gdzie i na czém ołowianka spoczęła, skały i źwir zalegają dno, bo otłuszczonego ciężarku uczepiały się drobne złamki źwirowe.
Podanie ludowe przywiązane do Morskiego Oka opowiada o jakimś panu, co płynąc przez morze w czasie rozbicia się okrętu stracił swój kuferek a w nim swoje kosztowności. W jakiś czas potém ten sam pan zwiedzając Morskie Oko, ujrzał na powierzchni wody pływający swój zgubiony kuferek, a wydobywszy go znalazł w nim nieporuszone bogactwa.
Barwa wody przypomina morze, jest ciemna granatowa w ogóle, od samego brzegu jasno żółta,
Strona:PL Eljasz-Radzikowski-Illustrowany przewodnik do Tatr, Pienin i Szczawnic.djvu/150
Ta strona została uwierzytelniona.
