narodzony w r. 1728. Poświęciwszy się stanowi duchownemu, naprzód kanonik lwowski i deputat na trybunał, aż za deputacyją proboszcz skalski pod Kamieńcem od d. 11 Stycznia 1757 r. Potem proboszcz katedralny kamieniecki i od r. 1769 dziekan przemyślski. Kapłan gorliwy, pracowity, pobożny, często wikarych zastępował w katedrze lwowskiej, chodził do ubogich pod murem leżących i do lochów z jałmużną. W Skale przyjmował brata jadącego do Turcyi (w Marcu 1766 r.). Potem jeszcze kustosz gnieźnieński i proboszcz łęczycki, z tych dwojga beneficijów miał 18,000 rocznego dochodu. Od r. 1773 officiał warszawski przez lat siedm. Popierał go wtenczas Młodziejowski do dziekanii warszawskiej, tej nie dostał, ale za to wziąwszy sobie za koadjutora do Poznania ks. Okęckiego wymógł kanclerz, że Okęcki przybrał Alexandrowicza do koadjutoryi chełmskiej. Biskupem dardańskim wyświęcony w r. 1775. Biskup chełmski w skutku śmierci Młodziejowskiego od 20 Marca 1780 r. złożył wtedy officyjalstwo warszawskie. Zasiadał na jednym sejmie jako senator. Umarł w Krasnymstawie 10 Września 1781 i tam pochowany w swojej katedrze, żył lat 53. — Alexandrowicz (Antoni-Felix-Witold). Brat rodzony poprzedzających, narodzony 1773 r. Kanonik lwowski i razem proboszcz w Dolince na Rusi czerwonej, mianowany na obadwa beneficyja jednego dnia. Dalej koadyjutor opat hebdowski Młodziejowskiego, pisarz w. kor. duchowny od Października 1778 r. Ztąd zaraz sekretarz rady nieustającej przez lat 2 t. j. od roku 1780—1782. Pisarstwo wielkie złożył w roku 1786 i zaraz umarł 8 Kwietnia t. r., żył lat 53. — Alexandrowicz (Franciszek), syn starszy Łukasza Antoniego chorążego lidzkiego i Konstancyi Alexandrowiczownej kasztelanki nowogrodzkiej, z kolei cześnik, pisarz ziemski, chorąży, podkomorzy i marszałek lidzki, posłował na sejmy, marszałkiem raz był trybunału duchownego. Na koronacyi Stanisława Augusta niósł chorągiew litewską, zastępując nieobecnego wiel. chorążego. Od r. 1793 (posłem był wtedy na sejm grodzieński) za uchwałą sejmową, pierwszy i ostatni kasztelan lidzki przez kilka miesięcy aż do drugiego podziału. Powołany był przez konstytucyje grodzieńską do assessoryi litewskiej, w miejsce wojewody Chmary (w Marcu 1793 r.). Żonaty był z Teklą Matuszewiczówną starościanką stokliską, siostrą kasztelana brzeskiego Marcina. — Alexandrowicz (Dominik), brat młodszy Franciszka pisarz ziemski lidzki przez lat 29, był na sejmach posłem, ostatni raz na konwokacyjnym w r. 1764. Marszałek trybunału litewskiego w r. 1770. Służył też wojskowo: porucznik petyhorski u podskarbiego Flemminga i wojewody witebskiego Sołłohuba, za Massalskiego hetmana regimentarz dywizyi litewskiej. Nakładem jego przedrukowano dzieło Modrzewskiego o poprawie rzeczypospolitej r. 1770 w Wilnie. Stanisław August dał mu obadwa ordery polskie, rotmistrzowstwo hussarskie i wreszcie mianował koniuszym w. lit., który to urząd złożył już za czasów sejmu wielkiego. Jul. B.
Alexandrowicz, uczeń Łukasza Smuglewicza, malarz portretów w Warszawie 1777—1782. Umarł w młodym wieku. Znany jego portret olejny Ledóchowskiego marszałka konfederacyi w r. 1705, malowany przez tego malarza w roku 1777.
Alexandrowicz (Benedykt), urodzony roku 1796 w mieście Biały Radziwiłłowskiej, pobierał nauki tamże, w szkołach niegdyś Departamentowych, następnie poświęcił się zawodowi rolniczemu, trudniąc się rachunkowością gospodarską w różnych stronach kraju. W roku 1829 wszedł do służby Banku Polskiego. W roku 1841 dał się poznać w piśmiennictwie, ogłaszając rozprawy dotyczące rolnictwa, leśnictwa, przemysłu i handlu w rozmaitych pismach czasowych, prócz tego wydał dzieła: O drzewie i jego użytkach, Warszawa 1855 r. Wyracho-
