wanie miąższości drzewa okrągłego w klocach i t. d. 1842 tamże. Wyrachowanie massy i wartości stosunkowej drzewa opalowego w klocach, 1855 tamże. Regestra gospodarskie. Kronika dóbr (wykaz tabellaryczny) 1856 tamże. Instrukcyja dla ekonoma folwarku, 1856 tamże. Projekt do oczynszowania włościan, 1858 tamże. Przygotował do druku naukę, jak hodować las, żeby z niego mieć jak największe korzyści.
Alexandrowicz (Jerzy). Urodził się 1819 r. we wsi Komieciszki, powiecie Maryjampolskim, gubernii Augustowskiej; nauki pobierał w gimnazyjum w Sejnach, a następnie w Cesarskim uniwersytecie w Petersburgu; od roku 1843 jest nauczycielem gimnazyjum realnego; od roku 1844 uczy anatomii w szkole sztuk pięknych; od roku 1855 wezwany na examinatora w Radzie Lekarskiej i od założenia Akademii Medyko-Chirurgicznej Warszawskiej, wykłada w niej botanikę i zoologiję wraz z anatomiją porównawczą. Jeszcze będąc w uniwersytecie wypracował uwieńczoną rozprawę w języku rossyjskim: O rodzinie wrzosowatych (Ericaceae. O semejstwie wereskowych rastenij, s osobennyrn izsledo-wanijem swojstwennych St. Peterburgskoj florie, St. Petersburg 1844). Oprócz wielu artykułów z dziedziny historyi naturalnej, zamieszczanych w różnych pismach peryjodycznych, napisał rozprawę: O powstawaniu zarodka w roślinach, bez poprzedniego upłodnienia (Parthenogenesis), w Pamięt. Tow. Lek. Warsz. 1859 r.
Alexandrowicz (Adolf), mag. farm, wydał: 1) Rozbiór chemiczny dwóch nowych zdrojów wody mineralnej Szczawnickiej, jod i brom zawierającej, Kraków 1857 r. 2) Rozbiór chemiczny wody lekarskiej zdroju głównego, tudzież stosowne badania w celu ocenienia wartości zdroju Krynickiego, pobocznego i Szczawy Słotwińskiej, Kraków 1859.
Alexandrówka, miasteczko w dawném województwie kijowskiém, własność niegdyś Felicyjana Pilawskiego podstarosty grodzkiego nowogrodzkiego.
Alexandrowsk, miasto powiatowe gubernii Ekaterynosławskiej, leży o 12 mil na południe miasta Ekaterynosławia, na lewym brzegu Dniepru, poniżej porohów. Założone w 1770 r. podczas urządzenia linii naddnieprowskiej. W 1776 roku była tu komora celna, albowiem towary wysyłane na morze Czarne (do Chersonu lub Kinburnu), od ujścia Samary przewożono lądem do Alexandrowska, i tu ładowano na statki dla spławiania w dół Dniepru. Wówczas to miasto było w stanie kwitnącym, teraz zaś leży opodal głównej drogi. Sąsiedztwo także z miastem Nikopolem, przynosi uszczerbek Alexandrowsku; mieszkańców liczy 5,200.—Powiat Alexandrowski ma przestrzeni 294 mil ; grunt suchy, nieurodzajny, miejscami pagórkowaty i piasczysty; na nizinie zwanej Wielka Łąka (Welikij Ług), między rzekami Dnieprem i Końską, rozciągają się obszerne błota. Mieszkańców do 97,000, głównie zajmują się hodowlą bydła i rybołówstwem. W powiecie tym znajdują się kolonije greckie.
Alexandryja, grecka stolica Egiptu, u Turków i Arabów Iskonderyje lub Skanderyje, założona w jesieni 332 roku przed Chrystusem, przez Alexandra Wielkiego, pierwotnie leżała na nizinie oddzielającej jezioro Mareotis od morza Śródziemnego, około 4 mil geograficznych od miasta Kanopus. Przed Alexandryją, na morzu Śródziemnem, leżała wyspa Faros, na której cyplu północo-wschodnim była sławna latarnia morska i która, połączona z miastem groblą, Heptistadium zwaną, tworzyła dwa główne porty Alexandryi. Oprócz tego była jeszcze na jeziorze Mareotis, przy ujściu kanału nilowego, przystań bagnista, zwana portem Kibotor, jakoteż dwie mniejsze przystanie na końcu północo-zachodnim wielkiego portu, po wschodniej stronie grobli. Alexandryja, której plan nakreślił archi-
