z letargu. 3) Alligator Sclerops (Alligator okularnik) ma także podobnie jak pierwszy gatunek blaszkę kościaną w powiece ale mniejszą, dorasta długości 3,66 metra, zamieszkuje wszystkie wody Ameryki południowej; noc przepędza w wodzie, w dzień zaś sypia na piasku; bieg jego o połowę prędkości wolniejszy od ludzkiego; na widok człowieka uchodzi do wody, nie napada go wyjąwszy w tenczas, gdy się zbliża do miejsca w którem złożone są jaja. Alligator Cynocephalus dochodzi długości 2,16 metra, zamieszkuje te same okolice co i gatunek drugi. 5) Alligator punctulatus dorasta długością 1,89 metra, mieszka w Brazylii i na Martynice. X. J. W.
Allioli (Józef Franciszek), teolog katolicki niemiecki, urodził się r. 1793, w Salzbach, w Bawaryi, r. 1815 wstąpił do seminaryjum w Ratyzbonie, następnego roku wyświęcony na kapłana, i w skutku konkursu ogłoszonego w przedmiocie teologicznym otrzymał stopień doktora teologii. Od roku 1818 do 1821 zwiedził Wiedeń, Rzym i Paryż, celem doskonalenia się w językach wschodnich; za powrotem do Niemiec zaczął wykładać kursa w uniwersytecie w Landshut, a r. 1825 mianowany tu został professorem esegetyki. W następnym roku powołany do Monachijum, otrzymał tytuł radcy duchownego, a r. 1830 urząd rektora uniwersytetu. Stan zdrowia zmusił go do opuszczenia tych obowiązków r. 1835. Mianowany wtedy kanonikiem ratyzbońskim, a r. 1838 proboszczem kapituły augsburgskiej. Jest także członkiem akademii nauk w Monachijum. Allioli szczególniej wsławił się tłumaczeniem niemieckiem Biblii Wulgaty (Norymberga, 1830: 6-te wydanie 1839—1845, tomó w 6), z przypisami, potwierdzoném przez papieża. Inne dzieła jego są: Starożytności biblijne (Biblische Alterthumer, Landshut, 1825): Archeologija biblijna (Handbuch der biblischen Alterthumskunde, tamże 1841): Żywot Pana Jezusa (das Leben Jesu, tamże 1840), oparty na dziele Barradiusa i Lamy, przedrukowaném w Bruxelli r. 1802, pod tytułem: Historia evangelica ex verbis sanctorum quatuor Evangelistoram concinnata. Wydał przytem Allioli różne pisma w przedmiotach teologicznych i kilka kazań, między innemi: „Dwa drzewa, kazanie na wielki piątek (die zwei Bäume, Predigt, Augsburg, 1845). L. R.
Allioni Karol, lekarz i znakomity w swoim czasie botanik; urodził się 1725 r. był professorem botaniki w Turynie, wydał Flora pedemontana, w której opisał bardzo starannie 2,000 gatunków roślin, a 237 nowych i rzadkich gatunków przedstawił w rycinach; Stirpium rariorum specimem I: Enumeratio stirpium Nicaeensis Umarł 1804 r. Od niego nazwano Allionia rodzaj roślin należący do rodziny Nyctagineae, którego gatunki rosną powiększej części w Ameryce.
Aillot (Piotr) z Bar-le-Duc, żył około r. 1661. Zajmował się sztuką lekarską w swem rodzinnem mieścje; dosyć zyskał rozgłosu przez leczenie chorób rakowatych, na które miał mieć lekarstwo zewnętrzne tajemne, a które według Hallera miało się głównie składać z drugiego siarczyku arszeniku.
Alliot (Piotr), dworzanin króla Stanisława Leszczyńskiego, zmarł w Nancy r. 1779, jest autorem dwóch dzieł, które do historyi tego monarchy, jako księcia Lotaryngii są ważne, a takiemi są: 1) Recueil des fondations et établissemens faites par le Roi de Pologne, qui comprend la construction d’une place, ou est erigee la statue equestre de Louis XV etc. Nancy, 1758 in-4to, drugie wydanie wyszło w Luneville 1762 in fol. 2) Compte generale de la depense des edifices et batimens que le Roi de Pologne, a fait construire dans Nancy, Nancy 1762 in—fol.
Alliteracyja, rym spółgłoskowy, powtórzenie, najczęściej trzykrotne, tych samych spółgłosek początkowych w jednym peryjodzie lub dwuwierszu, używane
