opozycji, jawny wziął udział w agitacyjach reformistowskich, i zgorszył swych kolegów zuchwałością wyznania swej wiary rewolucyjnej. Wtedy właściwsze było dla niego miejsce za barykadami niż w izbie parów, jakoż w czasie rewolucyi lutowej stanął za niemi i odwagą swoją dowiódł, że słowa jego nie były próżnemi frazesami oratorskiemi. Napróżno jednak usiłował pociągnąć za sobą deputowanych lewej strony, gdyż ci niedowierzali jego radykalizmowi zbyt świeżej daty. Zostawszy pułkownikiem drugiego legijonu okręgu przedmieść Paryża, stanął po stronie Ledru-Rollina i atakował po klubach i ucztach generała Cavaignac, oświadczając się głośno za rzecząpospolitą demokratyczną i socyjalną. Wybór z dnia 10 Grudnia zwiększył tylko zapał jego przekonań; gdy zaś zbyt silnie zaprotestował przeciwko zniesieniu klubów, aresztowano go i wydalono. W roku 1849 napróżno go podawało stronnictwo demokratyczno-socyjalne na kandydata do wyborów ogólnych, nie został wybranym, a później nie podawano go nawet wcale. Zwolna Alton-Shée, zawiedziony i zniechęcony, usunął się z życia politycznego, a obecnie w spekulacyjach przemysłowych szuka żywiołów dla swej działalności.
Altona, największe i najludniejsze miasto w księztwie Holsztyńskiém, nad Elbą, rozdzielone od Hamburga tylko słupami granicznemi, liczy przeszło 32,000 mieszkańców. Altona leży wyżej od Hamburga i dla tego zdrowsze ma powietrze, Lecz zbywa jej za to na kanałach, w które Hamburg tak obficie jest zaopatrzony. Handel jej równie z hamburgskim, rozciąga się na Angliję, Francyję, morze Śródziemne i Indyje zachodnie. Kolej żelazna łączy ją z miastami Kiel, Rendsburg i Gluckstadt. Altona jako miasto istnieje od drugiej połowy XVII wieku. Roku 1713 generał szwedzki Steenbock obrócił ją w perzynę, z której jednak szybko się dźwignęła. W czasie wojen rewolucyjnych francuzkich przebywało tu, podobnie jak w Hamburgu, mnóstwo wychodźców. W latach 1813 i 1814, podczas oblężenia Hamburga, wielu obywateli tego ostatniego miasta schroniło się do Altony, i doznało już wtedy owej serdecznej gościnności, która w większych jeszcze rozmiarach objawiła się po pożarze r. 1842. — Na kongresie w Altonie r. 1687, posłowie cesarza niemieckiego, tudzież elektorów saskiego i brandeburgskiego, rozstrzygnęli spór Danii z domem holsztyńsko-gottorpskim; po przystąpieniu Wielkiej Brytanii i stanów generalnych, nastąpiła roku 1689 formalna ugoda, mocą której książę gottorpski odzyskał kraj swój z prawem nieograniczonego zwierzchnictwa.
Altówka, po włosku viola lub viola di braccio, po francuzku alto-viola, po niemiecku Bratsche, narzędzie muzyczne smyczkowe, większego rozmiaru niż skrzypce, mniejszego niż basetla, budowy takiejże samej. Pisze się na nią w kluczu altowym (ob. alt), a rozległość skali na czterech strunach strojonych jako c, (małe) g, d, a — przechodzi g dwukreślne.
Altranstaet (Altranstädt) wioska w Saxonii pruskiej, słynna pokojem zawartym w dniu 24 Września 1706 roku, między Karolem XII królem szwedzkim i Augustem II polskim.— Karol XII pobiwszy Augusta II kilkakrotnie w wojnie północnej, osadził na tronie rzeczypospolitej Stanisława Leszczyńskiego (1701 roku); gdy jednakże August, wspierany przez Piotra Wielkiego, wojnę dalej prowadzić zamyślał, Karol XII, idąc w ślad za generałem Rönskiöldem, który pobił Sasów pod Wschową, wtargnął do Saxonii i zajął tę krainę. Przestraszony August wysłał Imhofa, radcę tajnego, wraz z Pfingstenem, referendarzem tajnym, do Bischofswerda, w celu traktowania ze Szwedami o pokój, który zawartym nareszcie został w Altranstaet na bardzo uciążliwych warunkach dla Sasów. August zrzekł się korony polskiej na korzyść Leszczyńskiego, wydał Szwedom Patkula,
