utrzymał, ustąpił miejsca Commonfortowi, schronił się do Acapuico i w zupełnej żyje tam niezależności.
Alvarez (don José), znakomity rzeźbiarz hiszpański, urodzony w Priego 1768 roku, kształcił się początkowo w Granadzie; z powodu okazanych zadziwiających zdolności do rzeźbiarstwa, przyjętym został do Akademii San-Fernando w Madrycie w 1794 roku. Tu otrzymał nagrodę pierwszej klassy w 1799 roku i udał się do Paryża i Rzymu, w celu wydoskonalenia się w swej sztuce. Uwieńczony drugą nagrodą we Francyi, (gdyż pierwsza nie mogła być mu udzieloną jako cudzoziemcowi), Alvarez wyjechał do Rzymu, zaprzyjaźnił się tam z Kanową i Thorwaldsenem, a wkrótce potém, na równi z innymi znakomitymi rzeźbiarzami, zawezwany został przez Napoleona I do wykonania płaskorzeźb w pałacu kwirynalskim na Monte-Cavallo. Najpiękniejszém dziełem Alvareza jest gruppa, przedstawiająca scenę z oblężenia Saragossy w 1808 roku, znana pod nazwiskiem: „Grupo colosal de Zaragoza“ i znajdująca się obecnie w Królewskiém Muzeum w Madrycie. Umarł 1827 roku w Valladolid.
Alvarez (don Martin, hrabia de Colomera), znakomity jenerał hiszpański, urodzony 1714 roku w Andaluzyi, osobisty brał udział we wszystkich wojnach, jakie za jego czasów prowadziła Hiszpanija, a zdolnością i męztwem wprędce dosłużył się najwyższych godności wojskowych. W 1779 roku, powierzono mu dowództwo pod St. Roche, on też prowadził długie, choć bezskuteczne oblężenie Gibraltaru. W parę lat później mianowany został wicekrólem Nawarry, zaś w 1794 roku, mając już 80 lat wieku, otrzymał naczelne dowództwo nad korpusami Nawarry i Guipuzkoi. Z trudnością jednak udawało mu się czas jakiś powstrzymać silne natarcie młodych republikanów francuzkich; owszem, uważać można, że od chwili, gdy stanął na czele armii hiszpańskiej, rozpoczął się szereg jej niepowodzeń: Francuzi zajęli silne fortyfikacyje nad Bidassoą, dolinę Bastan i dotarli aż do S. Sebastiano i Tolosa. W 1795 roku miejsce jego zajął książę Castel-Franco, Aharez zaś wstąpił do rady stanu. W 1808 roku, przeszło 90 letni starzec doczekał się rewolucyi i wykonał przysięgę na wierność królowi Józefowi Bonaparte; po powrocie dawnej dynastyi zaledwie tylko wiek zgrzybiały zdołał go uchronić od zemsty Ferdynanda VII. Umarł 1819 roku, mając lat 105.
Alvarez (de Castro Moriano), dzielny generał w wojnie o niepodległość hiszpańską, urodzony 1770 roku w Osina, w Starej Kastylii. Będąc brygadyjerem, otrzymał 1809 r. rozkaz obronienia warowni Montjouy pod Barceloną; po odbytej atoli z wyższego polecenia kapitulacyi, mianowany zołtał jenerałem dowódzcą fortecy Gerona, gdzie odznaczył się obroną jedną z najbardziej bohaterskich, dotąd znanych w historyi. Załoga wynosiła tylko tylko 2500 ludzi, lecz wszyscy mieszkańcy wzięli udział w walce, zwłaszcza gdy Ahares w rozkazie dziennym zagroził śmiercią każdemu, ktoby wspomniał o poddaniu, się. Pięćset kobiet wszystkich stanów podjęło się najuciążliwszych robót, a lakierni środkami Aharez przez 70 dni niszczył wszystkie usiłowania nieprzyjaciół dziesięć kroć silniejszych, a licznemi wycieczkami ciągłe jeszcze wyrządzał im szkody. Dopiero po sześciotygodniowym otwarciu przekopów, po czterotygodniowém bombardowaniu, po wybiciu czterech wyłomów w murach, po wyniszczeniu załogi i mieszkańców ogniem i epidemiją, nastąpiła kapitulacyja, i to nawet jeszcze wbrew woli bohatera, który wzięty w niewolę, umarł po kilku dniach w więzieniu w Figueras.
Alvensleben (Albrecht, hrabia), minister stanu królestwa pruskiego, był najstarszym synem hrabiego Jana Ernesta Ahenslebena, ministra brunświckiego; ur. 23 Marca 1793 r. Alvensleben zaciągnął się w 1811 r. jako ochotnik do kon-
