go kąta pasem niebieskim, na którym 3 linije jedna za drugą; przez Jana Kazimierza Franciszkowi Andrault de Buy w roku 1658 nadany, z przydaniem pół orfa. Teraz używają go Antonowicze (po Chorążym Kijowskim 1752 w Wielkiem Księstwie Litewskiém).
André (Saint), miasteczko nad rzeczką Are w Sabaudyi, słynne bitwą między Sabaudczykami i Francuzami w 1597 r. — André (St.), forteca francuzka niedaleko Villeneuve les Avignon. — André (St.), zatoka w Florydzie w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. — André (St.), przylądek na zachodnim brzegu Madagaskaru, wprost Mozambiku.
André albo Andreae (Tobiasz), urodził się w Bremie 1633 r. nauki pobierał tamże, w Duisburgu, Lejdzie i Grönindze. W Duisburgu otrzymał stopień doktora filozofii i medycyny 1659 r., a potem tamże został professorem. Umarł jako professor filozofii w Tranequer 1685. Lekarz ten był zwolennikiem metody balsamowania ciał ludzkich Ludwika Bils’a, w obronie której nzpisał: Breve extractum actorum in cadaveribus, Bilsiana methodo praeparatis, Duisburg, 1656. Niektórzy przypisują mu jeszcze inne dzieło, jako o trawieniu pokarmów (de concoctione ciborum in ventriculo, Frankfurt 1675).
André (Jan), ur. 1662 r. w Paryżu, umarł tamże w r. 1753, młodo wstąpił do zakonu kaznodziejskiego, lecz tu z zapałem oddał się sztuce malarskiej, w którym to celu udał się do Rzymu pod kierunek Carla Maratta. Klasztor dominikański w Lugdunie posiadał ogromny obraz Andrego, wyabrażający Jezusa Chrystusa u Faryzeusza, zaś klasztor Lazarystów w Paryżu S. Wincentego, każącego przed ubogierni. W klasztorze Dominikanów w Bordeaux są wielkie dwa płótna jego pędzla: Wesele Kananejskie i Rozmnożenie chlebów.
André (Yves), estetyk francuzki, ur. 1675 w Chateaulin, niedaleko Quim-per, w 18 roku życia wstąpił do zakonu Jezuitów, gdzie zaprzyjaźniwszy się z Malebranche’m, ściągnął na siebie liczne prześladowania. W 1726 r. został professorem matematyki w Caen, i tu przebywał aż do śmierci, nastąpionej w roku 1764. Z dzieł jego najważniejszym jest: Un Essai sur le Beau (1741 I 1763), złożony z czterech traktatów: O pięknie, w ogóle i w szczególe; O pięknie, widzialnem i o pięknie w obyczajach; 0 pięknie, w utworach imaginacyi; O pięknie w muzyce. Drugie wydanie pomnożone jest sześcioma rozprawami: O modzie, o przyzwoitości, o wdziękach, o miłości piękna czyli o potędze miłości piękna, o sercu ludzkiem i o miłości bezinteresownej. Cały ten traktat o pięknie odznacza się niezwykłą delikatnością myśli i wytwornością stylu; Cousin wydał go na nowo wraz z 11 niedrukowanemi jeszcze rozprawami Andre’go, p. t.: Oeuvres philosophiques du pere André.
André (N.) ur. w Dijon 1704 r. uczył się chirurgii pod najlepszemi mistrzami w Montpellier i kilku innych miastach, a w r. 1729 przyjęty został do zgromadzenia Chirurgów w Wersalu, następnie otrzymał miejsce chirurga domu królewskiego w Saint-Cyr, a później przy szpitalu parafii Ś. Ludwika w Wersalu. Pozostawił kilka dzieł, a mianowicie: Dissertations sur les maladies de l uretre qui oni besoin de bongies, Paryż 1751. Maniere de faire usage des bougies antiveneriennes, Paryż 1758 i inne.
André (Dietr. Ernst) Kurlandczyk, rodem z miasta Mitawy, znany z talentu jako malarz historyczny i portretowy. Uczył się malarstwa w Królewcu, u Gustawa Bethum, następnie zwiedził Hollandyję, i ożeniwszy sie osiadł w Londynie. Nieszczęśliwy zrobił wybór żony: podupadłszy majątkowo wyniósł się do Paryża, gdzie w r. 1724 umarł. André stosując się do mody czasu, nabył tu nowej, żywszej i surowej maniery kolorytu.
