biographie (Winterthur, 1799). Hossbach wydał dzieło: Andreä und sein Zeitalter (Berlin, 1819).
Andreani (Andrzej), zwany także małym Albertem Dürerem, jeden z najsławniejszych drzeworytników szkoły Włoskiej, mistrz w światłocieniach, ur. 1560 r. w Mantui, um. 1623 w Rzymie. Do arcydzieł jego należą: Wizerunek posadzki mozajkowej w katedrze w Siena (1587), Śmierć Faraona podług Tycyjana, Tryjumf Cezara (1598), Złożenie do Grobu podług Rafaela, Tryjumf Chrystusa podług Tycyjana, Porwanie Sabinek i mnóstwo innych.
Andreanus (Jan Chrzciciel) urodził się w Orvieto r. 1601, wstąpił do Zakonu Jezuitów r. 1623, przez lat ośm uczył w Rzymie retoryki, później wykładał filozofiję w Wilnie, był przełożonym domu professów prowincyi litewskiej w Warszawie, i kaznodzieją włoskim dwóch królów polskich Władysława IV i Jana Kazimierza. Za powrotem do Włoch, był rektorem kollegiów w Spoletto i Fermo, gdzie też teologii moralnej nauczał. Umarł w Rzymie dnia 5 Sierpnia 1675 r. Wydał kilka dzieł treści teologicznej w języku łacińskim i włoskim, w Rzymie i Lucce, a w tej liczbie kazanie o męce Chrystusa Pana, miane w kaplicy papiezkiej na Watykanie do Urbana VIII papieża, p. n. Paradisus voluptatis eversus, wydane w Rzymie 1613, przedrukowane w Wilnie 1647.
Andreapolskie zdroje żelazne, znajdują sie w gubernii Twerskiej, powiecie Ostaszkowskim, we wsi Andreapolu, należącej do Kuszelewa. Długoletnie praktyczne doświadczenia działania tych wód, opisane i wydane w 1811 w Petersburgu przez Dra Frideburga, potwierdzone chemicznym rozbiorem, dokonanym w r. 1810 przez Sewergina i Brittoza, dostatecznie przekonały o ich zbawiennych skutkach. Wody te składem swoim chemicznym podobne są do pirmonckich i mają lekarskie własności: wzmacniające i lekko przeczyszczające, a szczególniej skuteczne w zastarzałych cierpieniach skórnych, reumatyzmach, spazmach, osłabieniach nerwów, niedokładnem trawieniu, hemoroidach, hypokondryi, w porażeniach czyli paraliżu i t. d.
Andreas czyli Andreus, z Argos, sławny rzeźbiarz grecki, był autorem posągu Lizyppa z Elis w Olimpii. — Andreas, dowódzca straży przybocznej Ptolemeusza Filadelfa, czynnie zajmował się oswobodzeniem Żydów; później od króla otrzymawszy zlecenie, kazał przełożyć Stary Testament na język grecki.
Andreaszowicz (Krzysztof), pisał panegiryk na promocyję akademicką, p. n. Applausus Appolinis, drukowany w Zamościu 1682 r.
Andrejewski (Jan, doktór medycyny, professor weterynaryi w uniwersytecie moskiewskim, rodem z Małorossyi, umarł 1809; wydał następujące dzieła: Kratkoje naczertanije anatomii domasznich żiwotnych, Moskwa 1804; Joh. Theophili Waltheri Myologiae liber manualis, in usum anatomes studiosorum translatus in linguam latinam, Moskwa, 1795; tudzież przełożył dzieło angielskiego lekarza Jana Pringle i wydał pod tytułem: Nastawlenije rukowodstwejuszczeje k predupreżdeniju armiejskich bolezniej i sochraniju zdorowija wojenno-slużaszczich, Moskwa, 1807.
Andrejewskie cieplice. Źródło wód mineralnych siarczanych, ciepłych, których temperatura + 45“ wynosi, znajdujące się na Kaukazie, w ziemi Axajowców, w odległości pół dnia drogi od Kislaru.
Andrejewskie jezioro, leży o 2 mile od Tiumenia, w gubernii Tobolskiej, między rzekami Pysznią i Tutą, blisko ich połączenia się z sobą. Długie na 1½, szerokie na milę, ma odpływ do Pyszmy.
Andreossy (Franciszek), urodzony w Paryżu 1633, a zmarły w Castelnaudary 1688, matematyk i inżynier, uważany za pierwszego budowniczego kanału lang-
