a pierwszy łucki, gdy katedrę łacińską z Włodzimierza do Łucka Witold przeniósł, episcopus Lucensis jeszcze nie Luceoriensis. Szlachcic herbu Leliwa. Niewiadomo kiedy wziął katedrę, gdy albowiem poprzednika jego Grzegorza Dominikana źródła jeszcze pod r. 1425 wspominają, o nim dopiero znajdujemy wzmiankę pierwszą pod r. 1429, że przyjmował w Łucku dostojnych gości swoich na sławnym zjeździe z krzyżem w ręku stojąc u bram miasta. Podpisany na przymierzu w. księcia Swidrygiełły z wielkim mistrzem krzyżackim w Chrystomemlu nad Niemnem d. 15 Czerwca 1431 r. Ale gdy skutkiem tego wojna wybuchnęła Swidrygiełły z Polską, biskup zawarł się w Łucku wraz z księciem, chociaż zdąje się zmuszony był do tego. Jakoż kiedy król obiegł Łuck postarał się opuścić miasto i przeniósł się pod znamiona polskie. Uciekającego w drodze pojmały straże Swidrygiełły i obdarły z szat i sprzętów; wydarł go przecież z rąk oprawców Jan z Oleśnicy, marszałek koronny, przyjął mile i zaraz we wszystko opatrzył. Żył jeszcze roku 1436, kiedy w Brześciu kujawskim tytułując się wciąż jeszcze biskupem włodzimierskim podpisał pokój z Krzyżakami. Następcą jego był Jan Łosowicz (ob.). Jul. B.
Andrzej, piąty biskup kijowski, piastował to biskupstwo po r. 1426 do r. 1434, kiedy umarł. Należał do zakonu kaznodziejskiego. Nastąpił po Michale (ob.); po nim zaś wziął katedrę Michał drugi (ob.), sami Dominikanie. Daty te są pewne, gdyż podane na zasadzie nagrobka, jaki miał Andrzej w Lublinie, przy wielkim ołtarzu; dzisiaj go nie masz, ale w swoim czasie kiedy się psuł, wypisał go Russel. Biskup ten podarował drzewo Krzyża ś. konwentowi lubelskiemu zapewne księży Dominikanów. Jul. B.
Andrzej z Kostantynopola. Legat papiezki do króla Władysława Jagiełły, znajdował się na zjeździe łuckim w r. 1429 i namawiał Polskę do wojny z heretykami, jak świadczy Długosz. Inni nazywają go Andrzejem Dominikanem. Byli na tym zjeździe posłowie i od Jana Paleologa cesarza, może tedy Andrzej i od niego miał zlecenie, ile że był z Konstantynopola, a głównie szło tutaj o wojnę turecką. Jul. B.
Andrzej Wlodzimirzowicz, syn Włodzimierza księcia kijowskiego, wnuk Olgerda, brat rodzony Alexandra Olelka (ob). Pieczęć jego znajduje się na akcie pokoju Polski z Krzyżakami, podpisanego w Brześciu Litewskim w 1434 r. Żona jego Maryja, syn Chleb, córka Eudoxia (Owdocija); zapisał im trojgu książę niektóre swoje dobra, jako świadczy układ w Kijowie na dniu 15 Czerwca 1478 r. spisany. Jul. B.
Andrzej Stantberg, obrany biskupem chełmińskim po Janie Margenau czy Marcaenaro, w r. 1462. Biskupstwa się niedoczekał, bo nigdzie go nie ma w spisach i katalogach. Wykryliśmy go jednak w Metryce Kor. ks. 11, fol. 328. Przez kapitułę obrany, był więc tylko „electus“ ale się nie utrzymał przeciw Wincentemu z Gosławic Kiełbasie. Jul. B.
Andrzej herbu Szeliga, ósmy biskup wileński; nastąpił na katedrę po Janie Łosowiczu (ob.), w roku 1481; rodem był z Wilna „Mąż bystrego dowcipu i wstrzemięźliwości znacznej,“ powiadają o nim źródła jedne; drugie robią go po prostu człowiekiem genijalnym. Był doktorem świętej teologii. Umarł roku 1491, tylko co przed śmiercią Kazimierza Jagielończyka. Nastąpił po nim Wojciech Tabor (ob). Jul. B.
Andrzej z Jaszowic, teolog akademii krakowskiej, proboszcz w nowém mieście Korczynie, żył około połowy XV wieku. Przypisują mu przekład biblii starego i nowego testamentu ze starożytnego bardzo tłomaczenia słowiańskiego
