na język polski, dokonany z polecenia Zofii księżniczki kijowskiej, czwartej żony Władysława Jagiełły.
Andrzej z Kokorzyna, professor i rektor akademii krakowskiej, archidiakon krakowski, uczony teolog i dziejopis. W roku 1431 wraz z wielu innemi teologami odbył dysputę z Hussytami czeskiemi, napisał: Tractatus super officio missae contra novos Bohemorum errores; jassu Rever. in X-to Patris DD. Sbignei Epis. Cracov. A. 1425. die 14 Aprilis finitum. Rękopism własnoręczny autora znajdował się w Bibliotece Załuskich. Ten sam lub podobny traktat znajduje się w bibliotece akademi i krakowskiej. Nadto jest autorem dzieła p. t. Determinationes contra articulum de communione sub utraque specie. Rękopism którego dotąd znajduje się w biblijotece watykańskiej w Rzymie, oraz Historia ecclesiastica sui temporis, rękopism będący niegdyś w biblijotece Jagiellońskiej. F. M. S.
Andrzej z Żarnowa, za świadectwem Paprockiego zostawił w rękopiśmie napisaną przez siebie Historyję Polską. Z dwóch przytoczeń tegoż pisarza wnosić można, iż historyją ta albo była z czasów Piastowskich, albo się tylko do tej epoki ściągała. Nigdzie atoli bliższej wiadomości ani o autorze, ani o jego dziele dotąd niewyśledzono. F. M. S.
Andrzej z Łabiszyna, doktór teologii i prawa kanonicznego, napisał był około roku 1480 książkę o uczonych mężach akademii krakowskiej i jej losach.
Andrzej Lubelczyk z Bochni, kanonik metropolitarny lwowski, w czasie sporów z akatolikami, wydał w Krakowie 1540 r. książkę pod tytułem: Tumultuaria responsio in libellum Philipi Melanctonis nuperrime de Ecclesiae auctoritate et ceterum scriptis impie editum, przypisaną Nicolao Odnowski a Fulstin, castellano Premisliensi, capitaneo Leopoliensi.
Andrzej z Łęczycy, wydał w 1557 r. dzieło: o nauce mierniczej, o którém wspomina Sołtykowicz.
Andrzej z Poznania, nazwany Grzymała, żyjący XVII wieku napisał: Canones resolutarum tabularum; rękopism posiada akademija krakowska.
Andrzej a Spiritu Sancto, Trynitarz, definitor prowincyi polskiej, wydał dzieło ważne dla dziejów kościoła polskiego p. n. Casus conscientiae pro Regno Poloniae er declarationibus Summorum Pontificum, conciliorum provincialium ejusdem regni decretis, nec non er auctoribus theologis istius gentis, collecti universum 1000 w Warszawie 1776 w 8-ce.
Andrzej z Kobylina ob. Glaber.
Andrzej de Pallatio, ob. Pallatio.
Andrzej drugi, biskup Poznański, ob. Laskary.
Andrzej trzeci, biskup Poznański, ob. z Bnina Andrzej.
Andrzeja świętego order, najdawniejszy w Rossyi, ustanowiony przez Piotra I, za powrotem jego z pierwszej podróży do Europy, dnia 10 Marca 1699 r. Bojarzyn Fiedor Gołowin pićrwszy zaszczycony został tym orderem, wszyscy Wielcy Książęta Rossyjscy otrzymują go zaraz przy chrzcie świętym. Znaki orderu są: wstęga błękitna przez prawe ramię: krzyż niebieski na orle dwugłównym, trzymającym koronę, a na krzyżu wyobrażenie ukrzyżowanego ś. Andrzeja Apostoła, tudzież na czterech końcach litery łacińskie: S. A. P. R., oznaczające: Sanctus Andreas Patronus Russiae. Na drugiej stronie krzyża, w środku orła, napis: za wiarę i wierność (za wieru i wiernośt), będący godłem orderu. Gwiazda srebrna, mająca w środku na złotem polu gładki błękitny krzyż ś. Andrzeja: około na polu błękitnem nad krzyżem koronę i wspomnione godło orderowe wypisane złotemi literami. Gwiazda przypina się u lewej piersi. W święto orderu, dnia 30 Listopada i w inne dni, kiedy kawalero-
