wie obowiązani są mieć ubiór galowy, zamiast wstęgi, wkładają krzyż orderowy na złotym łańcuchu. Ubiór uroczysty składają: długi axamitny zielony płaszcz, podszyty białą jedwabną materyja ze srebrnym naszytym krzyżem, związywany sznurem srebrnym, z takiemiż kutasami; biały kaftan materyjalny ze złotym galonem i z krzyżem wyszytym na piersi; kapelusz czarny axamitny z białém i czerwoném piórém, z krzyżem ś. Andrzeja, wyszytym na ważkiej błękitnej wstążce. Ustanowione były dla orderu komandoryję: trzy po 1000, cztery po 800 i pięć po 700 dusz każda. Kawalerowie liczą się do klassy III urzędów, jeżeli nie mają wyższego stopn.a. Podług Najwyższego postanowienia z roku 1804, zaszczycony orderem ś. Andrzeja, uznany jest za kawalera orderów ś. Alexandra Newskiego i ś. Anny; a od r. 1831 za kawalera Orła białego. — Achajus król Szkocki, utworzył r. 819, zakon rycerski pod wezwaniem ś. Andrzeja, który zatwierdzony przez Jakóba IV i królowe Annę, r. 1534 nosił nazwę Zakonu Ostu (Ordo cardui). — Filip Burgundzki postanowił r. 1430 Order Złotego runa, na cześć Najświętszej Panny i ś. Andrzeja, (Ordo equitum aurei celleris, Ordre de la toison d’or).
Andrzejkiewicz, herbu pobóg, dom szlachecki polski, osiadły głównie w Wołkowyskim powiecie.
Andrzejów nad rzeką Kroczkiem miasto, w dawném Województwie Mazowieckiem, o mil 7 od Ostrołęki, ze wsi powstałe w r. 1528 za staraniem sławnego nauką i wymową Andrzeja Krzyckiego. Przywileje tego miasta pilnie przestrzegają ażeby wyłącznie sami tylko chrześcijanie w niém przemieszkiwali. Okolica miasta, licznie rozrodzoną drobną szlachtą osadzona. Lasy tu niegdyś były nieprzebyte, i dopiero po wytępieniu sąsiednich Jadźwingów oraz po połączeniu Litwy z Polską, książęta Mazowieccy, osady tu zakładać poczęli. Szlachta liczna brała od książąt w lenność ziemię, pod obowiązkiem odpierania ościennych napadów: to stało się przyczyną mnogich jej siedzib.
Andrzejowczyk (Maciej) drukarz krakowski, od r. 1615 wydawał książki w drukarni Łazarzowej, a od r. 1618 do 1640 we własnej. Niemało wyszło dzieł polskich z jego drukarni, pomiędzy tymi najcelniejsze Sebastyjana Petrycego Ekonomika Arystotelesa, 1618 r. w formacie arkuszowym, i pierwsza część Etyki. Najwięcej wszakże drukował drobniejsze broszury, głównie treści panegirycznęj, i dysput akademickich. Dziedzice, po śmierci Andrzejowczyka przez lat kilkanaście utrzymywali jeszcze drukarnią pod jego imieniem.
Andrzejowski, herbu Prus, dom szlachecki w Polsce: w herbie używają półtora krzyża, lakiem kształtem, że strzała końcem do góry obrócona, od prawego boku tarczy, w lewą w górę, przeszywa go: na hełmie ręka z mieczem do góry podniesiona.
Andrzejowski (Karol) benedyktyn lubliński spowiednik panien tegoż zakonu, przy kościele ś. Katarzyny w Wilnie; wydał dzieła: 1) Kalendarz Benedyktyński na każdy dzień całego roku, życiem świętych pańskich zakonu. ś. Benedykta i t. d. zapisany, w Wilnie 1768 w kroju arkuszowym: tomów dwa. 2) Uwagi na regułę SS. Ojca naszego Benedykta, z autora X. Joachima Opata Fischingańskiego, zakonu S. Ojca i patryarchy w Helwecyi, dla wygody osób zakonnych, na polski język przetłumaczone: w Wilnie 1765 w 8ce. 3) Zwierciadło dla ustanowienia dobrych obyczajów i t. d. Wilno, 1762 w 4ce. Słabe wiersze dzielą się na sześć artykułów pod napisami: Jako się ma sprawować panna mistrzyni, z temi które tylko dla ćwiczenia w klasztorze mieszkają: czego ich ma uczyć panna mistrzyni, co należy do zbawienia: porządek godzin i zabaw na każdy dzień pannom świeckim i t. p.
