cież cieszą się dobrem powodzeniem. Literatura rolnicza nie zaspokaja jeszcze potrzeb rolnika myślącego; są wprawdzie bardzo dobre pisma peryjodyczne, pomiędzy któremi Farmer s magasine wysokie miejsce zajmuje, jednakże nauka rolnictwa dla braku systematu ścisłego, w dziełach angielskich niedostatecznie bywa wykładaną. Najpomyślniej anglicy pracowali dotąd, w opisach gospodarstw rolnych, oczém przeświadczają dzieła Artura Young’a, tudzież wzorowe zdania sprawy (reports), zamieszczane w podporze rolnictwa (board of agricultu-re. Na dziełach encyklopedycznych rolniczych anglikom nie zbywa, najbardziej upowszechnione są Loudon’a i Rham’a. Wpływ rolnictwa angielskiego na nasze jest niezaprzeczony, chociaż może nie bezpośredni, a skutki jego coraz są widoczniejsze. Dzieła traktujące o rolnictwie angielskiem więcej znane są: Schweizer: Darstellung der Landwirthschaft Grossbritanniens, 2 t. Lipsk, 1838. Settegast: Landwirthschaftliche Reise in England, Wrocław 1851. John Sinclair: Kodex rolnictwa i zarazem uwagi dotyczące ogrodów, sadów, lasów i plantacyj, przekład z angielskiego, Warszawa, t. I 1849, t. II 1856. Leonce de Lavergne: Essai sur l’economie rurale de l’Angleterre, de l’Ecosse et de l’Irlande, Paryż 1855, z którego wyjątki w przekładzie, były zamieszczane w Rocznikach Gospodarstwa Krajowego, a które wkrótce ma wyjść w przekładzie polskim zupełnym.
Angielskie siodło, z wysokiemi przodkami, nizkie z tyłu (ob. Siodło).
Angielskie strzemię, odznacza się podeszwą czyli spodem czworograniastym, niekiedy złożonym z pojedyńczych ogniw.
Angielskie Towarzystwo Handlowe, ob. Handlowe Towarzystwa.
Angielskie Wyspy Towarzyskie, gruppa wysp w pobliżu Arnheimsland, z których największe są: Pobassu, Kotton, Mallison i Wigram.
Angielskie ziele, pieprz albo korzeń (Myrlus Pimenta L.). Gatunek ten mirtu dziś przez De Candolla do rodzaju Eugenia jest włączony; należy do rodziny Mirtowych (Myrtaceae). Rośnie w Antyllach, jest drzewem mającém liście podłużne do lauru czyli wawrzynu podobne; kwiaty w grona z pomiędzy liści wyrastające zebrane. Jagody dojrzałe są czarne, gładkie, lśniące po dwa ziarna zawierają; jagody niedojrzałe zbierają się, suszą i jako przyprawa kuchenna, do Europy sprowadzają; w tym stanie są one zmarszczone, wielkości grochu; okrągłe, brunatne i korzenne. Smak ich jest podobny do goździków, cynamonu i pieprzu. Anglicy sprowadzają najwięcej tego aromatu z Jamaiki i u-żywają zamiast pieprzu, ztąd też w wielu językach angielskim korzeniem się nazywa. Z jagód sproszkowanych otrzymuje się przez dystyllacyję olejek lotny do goździkowego podobny. S. P.
Angielsko-niemiecka legija, właściwie: Królewska legija niemiecka, korpus niemiecki w służbie angielskiej w latach 1803 — 1817, powstał z armii hannowerskiej, pobitej w 1803 r. przez Francuzów, z któremi wówczas głównodowodzący, feldmarszałek hannowerski Wallmoden, zawarł w Artlenburgu konwencyję, mocą której oficerowie i żołnierze zobowiązali się, że w wojnie tej przeciw Francyi już bić się nie będą. Wielu atoli nie uważając się za związanych tym układem, wbrew ich woli zawartym, udało się do Anglii, gdzie przyjęto ich z ochotą; poczem podpułkownik Decken otrzymał zlecenie zawerbowania w Niemczech całej legii ośmiotysięcznej, którą wnet, z powodu wielkiego natłoku, powiększono do 12, 000 żołnierza. Legija ta w 1805 roku brała udział w wyprawie lorda Catheart do Bremy, później służyła częścią w Gibraltarze, częścią w Irlandyi; w Maju 1807 r. wysłano z niej 8, 000 ludzi w pomoc królowi szwedzkiemu do Rugii i Stralsundu, następnie do Zelandyi, gdzie uczestniczyła
