wszedł na flotyllę pod dowództwo księcia Nassau-Siegen, i był we wszystkich bitwach morskich z flotyllą szwedzką, w ciągu kampanii 1789 i 1790. Odznaczywszy się świetnie, mianowany wprost kapitanem, w r. 1791 przyszedł w służbę cywilną, do kollegijum spraw zagranicznych. W r. 1794 był użytym w Berlinie do tajnych negocyjacyi i towarzyszył królowi Pruskiemu pod czas wyprawy na Polskę. Był obecnym przy oblężeniu Warszawy, zdobyciu Woli i szturmu bateryj Powązkowskich: widział klęskę Prusaków i odwrót ich od wałów Stolicy Rzeczypospolitej. Zostając przy boku króla Pruskiego, prowadził korrespondencyję wojenną i polityczną z księciem Repninem i hrabią Bezkorodką. Po zrzeczeniu się tronu przez króla Stanisława Augusta, Anstett był użytym do rozgraniczenia w Województwie Krakowskiém. W r. 1797 należał do składu kommissyi trzech mocarstw w Warszawie wyznaczonej, do rozpoznania długów króla Stanisława Augusta, i byłej Rzeczypospolitej Polskiej. Od r. 1801 do 1810 był używanym w interessach dyplomatycznych bez przerwy. W r. 1813 ukończył we Wrocławiu negocyjacyje o przedwstępnych punktach traktatu pokoju, i przymierza z Prusami. W r. 1815 mianowany posłem nadzwyczajnym i pełnomocnym ministrem w Frankfurcie nad Menem, był użytym na kongresie Wiedeńskim. W r. 1825 akkredytowany został na godność posła nadzwyczajnego i pełnomocnego ministra przy dworze Stutgardskim, i z zachowaniem tychże obowiązków przy związku Niemieckim i we Frankfurcie nad Menem: a w r. 1829 przydano mu jeszcze sprawowanie tegoż urzędu przy dworze Hessen-Kasselskim. Umarł w stopniu Tajnego Radcy 1835 w 61 roku życia.
Anstey (Krzysztof), poeta angielski, ur. 1721, głównie znany jako autor poematu satyrycznego, p. t.: Nowy Przewodnik w Bath (1766) który w swoim czasie wielkie miał powodzenie i licznych doczekał się edycyj. Anstey wydał jeszcze kilka drobniejszych poematów, jako to: Miłosierdzie, Cześć Jennerowi (wynalazcy szczepienia ospy) i t. d.; umarł 1805 roku. Wszystkie jego pisma wydał w przepysznej edycyi syn jego, wraz z wiadomością o życiu swego ojca.
Ansywarowie, naród teutoński na zachodnich brzegach Wezery, zamieszkiwał ku północy aż do jeziora Steinhud, ku południowi aż do żródeł Lippy, sąsiadował z Chaukami, Cheruskami, Dulgibinami, Angrywarami i Chomawami. Wypędzeni ze swych siedzib przez Chauków (za panowania Cesarza Nerona) Ansywarowie osiedli nad brzegami Renu, gdzie napadli ich ze wszech stron Ussypetowie, Cheruskowie i Kattowie, którzy ich wytępili ze szczętem, a niedobitki obrócili na swoich niewolników.
Anszkot, rodzaj materyi w Szkocyi wyrabiany, używany w Polsce.
Anszlag, inaczej Kosztorys wyrachowanie ilości dni roboczych i materyjałów potrzebnych do wykonania zamierzonych robót budowlanych, lub inżenierskich. Anszlag składa się zazwyczaj z przygotowawczego technicznego wyrachowania ilości robót i materyjałów do budowli potrzebnych, oraz z wyrachowania kosztu wykonania tych robót i zakupienia materyjałów. — Anszłagiem nazywa się także listewka, na kancie okna lub drzwi wystająca, i zachodząca na futrynę dla lepszego wstrzymania przepływu powietrza.
Antaby i odkładki do zamków, wyrabiane ze srebra lub mosiądzu pozłacanego czyli bronzu, dawano w Polsce: do szaf rozmaitej wielkości i kształtu, lakierowanych pokostem chińskim lub wysadzanych kością, szyldkretem, perłową macicą albo drzewem odmiennem; przytwierdzano także do trumien, szuflad, bierek, kantorków, pulpitów i innych sprzętów domowych.
