A uśmiechając się, w uśmiech rozrzutna
Zgadłaś, że ciemno w mej piersi jak w nocy ,
I zapytałaś: « Safo! czemuś smutna?...
« Kiedyż mej próżno błagałaś pomocy?...
« Jakimże marom myśl twoja oddana?...
« Wiem ja dziewczyno, o! wiem ja, którego
« W sidła miłości chcesz spowić młodziana,
« I cóż kto tobie uczynił marnego?...
« Unika Ciebie? to Cię ścigać będzie,
« Ustami schwyci ust uśmiech namiętny,
« Patrząc w twe oczy, u stóp ci usiędzie,
« Aż ofiarami stanie się natrętny!...
« O!!! tak i dzisiaj, usłysz me wołanie,
« Uwolń to serce od żalów tęsknoty,
« Zadość się oczom zapłakanym stanie
« Kiedy go ujrzą przed swojemi wroty!... »
Lecz nieweselsza w swej cichej żałobie,
Chociaż kochana, kochała – o ! biedna –
W potędze uczuć, pomyślała sobie
Że tylko ona kocha sama jedna…
Bo on niekocha tak ... niemógłby kochać,
Bo takby niemógł nikt ... aż w łzach i słońcu,
Już wzajemności nieżądała w końcu,
Byle w miłości pieśniach się rozszlochać…
Nikła pogoda Helleńskiej natury,
Uśmiech jej płakał, na skroń spadły chmury,
Szalała sercem – i była blednąca
Jak róża opadająca
I w ginaceum [1] gdy lampę zapali,
Tak się w smętności sama sobie żali:
« O biedneż, biedne, ty serduszko moje,
« Jak wolny ptaszek do klatki zamknięty,
- ↑
Ginaceum – od greckiego gynaikeíos, tzn. kobiecy, żeński; greckie gynaikeíon, przez łacińskie gynaceum – część greckiego domu przeznaczona dla kobiet, z sypialnią małżeńską, tu znajdowało się całe gospodarstwo domowe, tu wychowywano dzieci a kobiety zajmowały się pracami domowymi, czasem same, czasem – w bogatszych domach – wraz z niewolnicami. Od II w. p.n.e. ginaceum zwano pokoje służebne i robocze. W Rzymie IV i V w. p.n.e. ginaceum to zatrudniające kobiece tkalnie i szwalnie dworu cesarskiego i wojska. Ginaceum znajdowało się w części domu trudno dostępnej obcym, np. na piętrze. (Przypis na podstawie: Jan Tokarski „Słownik wyrazów obcych PWN”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1980, str. 251; Władysław Kopaliński „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych”, (wydanie XVI rozszerzone), Wiedza Powszechna, Warszawa, 1989, str. 191.)
