A ja blednę niby z strachu
Psy wyją i uciekają,
Ze mnie śmiał się kot na dachu,
Sowy ciemność uciekają,
Oj! ach! uciekają,
Ze mnie śmiał się kot na dachu...
Oj! wy gwiazdki, chmurki złote,
Wy cmentarni słowikowie,
Wy nieznacie mą pieszczotę –
Tak się pieszczą aniołkowie,
Oj! ach! aniołkowie,
Gdy im nów dobranoc powie ...
Tak mnie pieści, tak mnie tuli,
Tak mi w oko patrzy smutno,
że się kamień łzą rozczuli,
A w księżycu łza pokutną
Ach! ach! łza pokutną
Kiedy kamień się rozczuli!
Leciał, leciał , orzeł siry
Nad cmentarze, nad kurhany
Przez chmur czarne szumiąc kiry
Pruł pęd wichrów rozuzdany...
Leciał wyżej, wyżej – wyżej –
Witać słońca ranny świt
Nieba bliżej, coraz bliżej
Siadł na śnieżnej skały szczyt!
Leciał, leciał orzeł siry
Po nad bory, skały, rzeki,
Nad wsie miasta, nad fal wiry,
W lot swobodny, w lot daleki…
Wśród błękitów sam żeglował,
Krzykiem witał słońca świt,
