Dotąd grom każdy w duszy przepadał –
Jak w puszczy wdowiej –
Gromem się tylko będę spowiadał
Memu wiekowi!...
« Ce qu’il fluta, ne me le demandez point. Je ne sais si le diable y connu quelque chose... — Il ne me semblait point te voir fluter encore que je t’oisse bien clairement, mais tu me paraissais comme dans l’àge, ou nous demeurions ensemble et je me sentais comme portée avec toi par un grand vent qui nous promenait tantôt sur des blés mûrs, tantôt sur les herbes folles, tantôt sur les aux courantes —; et je voyais des prés, des bois, des fontaines, des pleints champs de fleurs, et des pleints ciel d’oiseaux, qui passaient dans les nués. — — J’ai vu aussi dans ma songerie ta mère et mon grand père assis devant le feu, et causant de choses que je n’entendais point ta prière, et que je me sentais comme endormie dans mon petit lit. — J’ai vu encore la terre remplie de neige, et des saulnées remplies d’alouettes — et puis des nuits d’étoiles filantes, et nous les regardions tous deux assis sur un tertre, pendant que nos bêtes fesaient le petit bruit de tondre de l’herbe au clair de lune...[1]
O stumme Jungfrau! ich verstehe deine Sterne — Du verstehst meine Thränen...[3]
W naszym ogrodzie kwitną same kwiaty,
Które natura posiała,
Bratki i dzwonki i ciche bławaty
I pierwiosnka postać mała!...
I polna róża co dziko okwita,
Przy niej kąwalie dziewicze,
I niezabudka co łzą cicha wita
Namiętne fiołka oblicze...
Śnieżnych narcyzów uroki wiosenne
I maczków główki czerwone,
Nad leśnem źródłem tam wrzosy jesienne,
Na nich — w mgle sarny uśpione...
- ↑
«To co gwizdał, nie prosiłam go wcale. Nie wiem czy diabeł o tym cokolwiek wie... — Gwiżdżąc, nie wydawałeś się mi wcale widzieć jeszcze zbyt wyraźnie, że jam ci niepotrzebna, ale wydawałeś się mi starszy, albo mieszkaliśmy razem i czułam się jakby niesiona z tobą przez wielki wiatr który niósł nas już to nad dojrzałymi zbożami, już to nad trawą samosiejką, już to nad biegiem wód —; i widziałam łąki, lasy, fontanny, pola pełne kwiatów, i niebo pełne ptaków, który płynęły obłoki. — — Widziałam też w mym marzeniu twoją matkę i mego wielkiego ojca wspartych przed ogniem, i mówiących o sprawach przez co nie słyszałam wcale twojej modlitwy, i że czułem się jakbym spała w mym małym łóżku. — Widziałem jeszcze ziemię obsypaną śniegiem, i rządy wierzb obsypane skowronkami — a potem noce usiane spadającymi gwiazdami, i oglądaliśmy je oboje oparci na pagórku, podczas gdy nasze zwierzęta czyniły mały hałas strzygąc trawę w blasku księżyca...
- ↑ „Les Maîtresse Sonneurs” powieść George Sand powstała około połowy XIX wieku (1849, 1853).
- ↑ „O [Natur! du] stumme [...] Jungfrau! ich verstehe deine Sterne — [und] Du verstehst meine Thränen...” — O [naturo ty] niema [...] panno! rozumiem twoje gwiazdy – [a] ty rozumiesz moje łzy... — Fragmenty wyjęte z Heinrich Heine „Reisebilder”, (czyli „Obrazy z podróży”) „Italien III Die Stadt Lucca”, (czyli Włochy III miasto Lukka).
