SZKICE NOCNE.
In der Kindheit frühen Tagen BIAŁA RÓŻA.
I.
Stary dworzec z modrzewiu — otoczon lipami, |
- ↑ Mathilde Wesendonck „Fünf Gedichte”, pierwsza z pieśni w tym zbiorze, pt. „Der Engel”, czyli „Anioł”:
W dzieciństwa wczesnych dniach
Słuchałem często [o] aniołach [w] podaniach,
One wspaniałą rozkoszą nieba
Gdy nie stanie ziemi słońca.
Tu, gdzie strwożone serce w trosce
Schnące, przed światem skryte
Które, gdzieś cicho wykrwawić się chce
I [by] minęły łez powodzie [złe],
Tu, gdzie żarliwy [przez] swe pacierze
Tylko o wybawienie żebrze,
Tu anioł szybuje do dołu,
I tego łagodnie niesie ku niebu…
Tak, wzniesie też i mnie anioł z dołu,
I na świetlistym [swym] pierzu
Powiedzie, daleko [od] każdego bólu,
Mego ducha tedy ku niebu.
Władysław Tarnowski zacytował pierwsze 3 z 4 zwrotek wiersza „Anioł”, czyniąc zapowiedź co ma zamiar opisywać w tym rozdziale. Innego, pięknego przekładu wiersza anioł dokonał Jarosław Iwaszkiewicz. - ↑ Autorką tego zbioru 5 wierszy, w tym i tego pt. „Der Engel”, czyli „Anioł”, jest Mathilde Wesendonck, a wiersz powstał w końcu listopada 1857, natomiast Richard Wagner napisał do tego wiersza muzykę 30 listopada 1857, reszta wierszy z tego zbioru powstała na przełomie 1857 i 1858 roku, były to w kolejności: wspomniany już 1. „Der Engel”, 2. „Stehe still!”, 3. „Im Treibhaus (Studie zu Tristan und Isolde)”, 4. „Schmerzen”, 5. „Träume (Studie zu Tristan und Isolde)”. Wydawcą zbioru pieśni był C. F. Peters.