Ta strona została przepisana.
PIASTUNKA.
Za ręce i za nogi! Mów o swej udręce!
FEDRA.
Gdy powiem, jeszcze większe sprawię ci boleści.
PIASTUNKA.
Największy ból się dla mnie w twej utracie mieści.
FEDRA.
Utracisz mnie! Lecz dla mnie zaszczyt jest w tej doli.
PIASTUNKA.
O rzeczy więc zaszczytnej pani milczeć woli?
FEDRA.
Nie powiem, aż na cnotę mój występek zmienię.
PIASTUNKA.
Mów! Cnota twa tem większe mieć będzie znaczenie.
FEDRA.
Ach! Odejdź! Puść tę rękę! Błagam cię, na nieba!
PIASTUNKA.
Nie puszczę, póki nie dasz tego, czego trzeba.
FEDRA.
O, daję ci! Cześć we mnie budzą ręce twoje!
PIASTUNKA.
Więc mów, na ciebie kolej: ja w milczeniu stoję.
FEDRA.
O jakież to cię, matko, rozpierały żądze!
PIASTUNKA.
Czy byka masz na myśli? Chyba to, tak sądzę — —
