Ta strona została przepisana.
Rycerskich wojowników! Acz schodzisz pospołu
Z umarłym do mogiły, w grobowego dołu
Pomrokach ty nie zginiesz: godniejsza-ś jest sławy,
Niż broń, którą ma Odys, ten chytrzeć plugawy.
CHÓR.
Ajaj! Ajaj!
W smutny uchodzisz kraj!
Wnet, dziecię, spoczniesz w grobie!
O, matko, folgę daj
Żałobie!
HEKABE.
Ojej! Ojej!
CHÓR.
Hymny pogrzebne piej!
HEKABE.
Oj biedna, biedna ja!
CHÓR.
Ach! Nie da znieść się już niedola twa!
HEKABE.
Rany-ć uśmierzę obwiązkami! Boże!
Lekarz-ci jestem, który już nie może
Uleczyć! Na drugim świecie
Ojciec wyleczy swe dziecię!
CHÓR.
Tłucz sobie głowę, tłucz!
Pięściami wycinaj rany!
O losie ty opłakany!
O łzo, płynąca z ócz!
HEKABE.
O me najdroższe kobiety!
