Ta strona została przepisana.
SYLEN.
Od tego, com go chował jak swe własne dziecię?
ODYSEUSZ.
Od syna Bachowego, mówię prawdę przecie.
SYLEN.
Na statku masz ten trunek, tę rozkosz bez miary?
ODYSEUSZ.
Nie, tutaj, w tej ot! sakwie, popatrz się, mój stary.
SYLEN.
Co? tego naraz w gębę wystarczyć nie może!
ODYSEUSZ.
Dwa razy mamy tyle, niśli jest w tym worze.
SYLEN.
O jakaż mi się słodka krynica odsłania!
ODYSEUSZ.
A możebyś skorzystał naprzód bez mieszania?
SYLEN.
No, juści! inny handel, gdyś się napił krztynę.
ODYSEUSZ.
Przy sakwie jest i kubek.
SYLEN.
Me serce jedyne!
Nalewaj, bym zobaczył, co to za rozkosze!
ODYSEUSZ.
Masz!
