Ta strona została przepisana.
ORESTES.
Mem szaleństwem się zarazisz! Wszystko bywa!
PYLADES.
Idź-że sobie!
ORESTES.
Nie masz trwogi?
PYLADES.
Dla przyjaciół wielkiem złem jest trwoga człecza.
ORESTES.
Więc, mych kroków kierowniku, idźmy!
PYLADES.
Słodka taka piecza.
ORESTES.
Na grób ojca mnie zaprowadź.
PYLADES.
A tam po co? W jakim celu?
ORESTES.
O ratunek chcę go błagać.
PYLADES.
Bardzo słusznie, przyjacielu.
ORESTES.
Matki mojej grób pominę.
PYLADES.
Bo też była twoim wrogiem.
Ale spiesz się! Nim zapadnie wyrok ludu, my za progiem
Twego domu być musimy. Na mym boku swoim bokiem,
Oprzyj-że się, ty mój chory, a ja śmiałym ciebie krokiem,
