I z domu.
O Zeusie! O Ziemio! O Nocy!
O Dniu ty, w światłość bogaty!
Nie wiada, mówię, nikomu
I trudno nam łamać głowy,
Przy czyjej uszła pomocy,
Przez magów czary,
Albo ją może bogowie porwali...
Nie wiem, co stało się dalej,
Albowiem coprędzej
Z tej krwawej wykradła się nędzy.
Trud, ach! niejeden trud
Zniósł Menelaos, w bród
Miał-ci udręczeń na świecie,
Helenę przywiódł tu z Troi.
Pociechy przecie
Z małżonki nie ma on swojej...
To jedno mnie, to drugie napełnia głębokiem
Zdumieniem... Oto z zamku oszalałym krokiem
Wybiega z mieczem w ręku Orestes. Dlaczego?
Z pałacu wypada
Gdzież jest człowiek, co zbiegł z domu i tak uszedł miecza mego?
U twych kolan leżę, panie, bo tak w naszym jest zwyczaju.
Nie w Ilionie my jesteśmy, lecz w argiwskim przecie kraju.
