Ta strona została przepisana.
PRZODOWNIK CHÓRU.
Tak nigdy nasi wrodzy ogni nie palili.
HEKTOR.
I nigdy tak haniebnie z pola nie czmychali.
PRZODOWNIK CHÓRU.
Tyś sprawił to, dlatego kieruj wszystkiem dalej.
HEKTOR.
Gdy wróg jest, broń do ręki, no, i dobra nasza!
PRZODOWNIK CHÓRU.
O, widzę spieszącego ku nam Ajnejasza!
Widocznie swych przyjaciół nowiną uraczy.
Wchodzi
AJNEJAS (ENEASZ) (do Hektora).
Dlaczego po obozie ku wojska rozpaczy
Te straże tak się włóczą? Ludziom spać nie dają!
Co chcą przy twym namiocie? Załatw się z tą zgrają!
HEKTOR.
Od stóp do głów się zakuj, Ajnejasie, w zbroję!
AJNEJAS.
Cóż stało się? Czy może warty mówią twoje,
Że wróg nasz jakiś napad tajemnie układa?
HEKTOR.
Uciekać chcą, na statki wszystek naród siada.
AJNEJAS.
A skądże ci ta pewność? Masz-że dowód jaki?
