Ta strona została przepisana.
ORESTES.
Niech mnie obejmie twe ramię!
Zanuć żałobny mi śpiew,
Jakby to były ostatki,
Jakbym uchodził już w dół!
KASTOR.
Każdego słowo to złamie,
Każdyby strasznie to czuł —
I ja i inne tam bogi
Los odczuwają srogi,
Któremu ulega człek!
ORESTES.
Już cię nie ujrzę po wiek!
ELEKTRA.
Już nie popatrzę ja ci w oczy bratnie!
ORESTES.
To moje z tobą rozmowy ostatnie!
ELEKTRA.
Żegnaj mi, grodzie! ach!
I wy, mieszkanki, żegnajcie!... Daremnie!
ORESTES.
Ach! już odchodzisz odemnie!
ELEKTRA.
Tak, jestem już w drodze,
Z boleścią w oczach odchodzę,
Cała dziś jestem w łzach!
ORESTES.
Weź, Pyladesie,
Moją Elektrę za żonę.
