dzą winnicę, ściągną kamienie Jej w dolinę, fundamenta jej odkryję.“ Ezechiel Roz. 1.
Samarya odszczepiwszy się od prawego królestwa, od kościoła swego, była figurą, obrazem dzisiejszych królestw świata tego, które się od Kościoła oderwały. Do nich się stosuje to, cośmy czytali w prorokach. Państwa świata tego, które się spiknęły na Kościół święty, i kamienując go, prześladując, wyprzedziły swą siostrę Samaryę we wszystkich nieprawościach jej, i przeszyły boleśnie serce męża Bożego, Głowę naszego Kościoła, który opowiadając złości ich ku Bogu, ku prawdziwej czci prowadzi je, i skłania, chcąc uratować od gromu Pańskiego, który im z sprawiedliwości Bożej jako siostrze ich Samaryi jest przygotowany.
Sanour jest to dawna Bethulija, o której w ks. Judyt czytamy, Holofernes proroka Acheora, który mu powiadał, że Bóg Izrael zasłoni mocą swoją, rozkazał prowadzić do Bethulii. Uwiązawszy go słudzy do drzewa, przed Bethuliją, zostawili, a wrócili do Pana swego. Procnicy znalazłszy uwiązanego przy drzewie rozwiązali, i odprowadzili do Bethulii. Holofernes chcąc przekonać proroka, że nie masz Boga tylko Nabuchodonozor, kazał go odprowadzić do ludu Izraelskiego, aby razem z nim zginął. Ks. Judyth. Roz. 6. Oblegając Bethuliją Holofernes, straże około źródeł postawił, i przywiódł do tego, że w mieście oblężoném zupełnie już wody zabrakło. Roz. 7. 1. 11. W Bethulii umarł Manasses w czasie żniwa jęczmiennego od upalenia słonecznego i tam pogrzebany. Roz. 8. 3. Kiedy Judyth już była w obozie Holofernesa, miała pozwolenie wchodzić i wychodzić. Przez trzy dni wychodziła na dolinę Bethulii i omywała się w źródle wody. Roz. XII. 7. Po zabiciu Holofernesa, kiedy wszyscy przerażeni uciekać zaczęli, wszyscy ci, którzy byli w Bethulii weszli do obozu asyryjskiego, i znaleźli tyle rzeczy, że je zabrawszy zbogacili się od najstarszego do najmniejszego. Najwyższy kapłan z Jeruzalem przybył do Bethulii, aby mógł Judyth oglądać. Roz. 15. 9. 10. Judyth stała się wielką
Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/127
Ta strona została przepisana.