Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/229

rego się zbiegali pielgrzymi z różnych części świata, i od światła Bożego, które rozlewał ten mąż święty, oddzielać się nie chcieli, zostawali w pustyni aż do śmierci. Świętego Hieronima wpływem zaludniły się pustynie wschodnie anachoretami, pustelnikami najzupełniej Bogu oddanymi. O nich później mówić będziemy.
 Teraz dodam szczegóły w poprzednim opisie opuszczone, głównie tyczące się kościoła grobu Pańskiego w Jeruzalem. Kościół grobu Pańskiego (da Saint Sépulchre) od czasów cesarza Konstantego Wielkiego istniejącego, roku 615 przez wojska Kozroesa, roku 1018 przez Kalifa Hakima zburzony, odbudowanym został przez cesarza Konstantego IX Monomaka. Rycerze chrześcijańscy po wzięciu Jerozolimy, kościół znacznie nowemi budowlami powiększyli, kamień namaszczenia, i Kalwaryą będące za obwodem Kościoła, mające swoje oratorya tylko, w jednym kościele umieścili. Godefred de Bouillon ustanowił przy kościele grobu Pańskiego dwudziestu kanoników, dla których oznaczył odpowiedne mieszkanie. Patryarcha jerozolimski mający katedrę w kościele grobu Pańskiego, posiadł jedną część miasta, przyległą kościołowi. Roku 1187 sułtan Saladyn zwyciężył rycerzy chrześcijańskich, zawładnął miastem świętem. Żarliwi muzułmanie radzili mu, aby Jerozolimę z ziemią zrównał, i przeszedł pługiem, przez miejsce, na którem był grób Pański. Inni mu odradzali; mówiąc: Gdyby ten kościół do szczętu zupełnie zburzono, chrześcijanie będą pielgrzymować do Jeruzalem, dopókąd ziemia nie połączy się z niebem. Omar ocalił tę świątynię, za jego przykładem Saladyn zostawił kościół grobu Pańskiego, który wykupili księża syryjscy, którzy po wzięciu Jerozolimy, odprawiali ciche nabożeństwo przy grobie Pańskim. W pięć lat później roku 1192 biskup Hubert, który towarzyszył Ryszardowi lwie serce do Palestyny, wyrobił u Saladyna pozwolenie, aby dwóch łacińskich księży, i dwóch dyakonów zostawało dla utrzymania chwały Bożej przy grobie Pańskim, wraz