Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/230

z księżmi syryjskiemi. W połowie XIV wieku Robert, król neapolitański powierzył chwalebną misyą straży grobu Pańskiego, i miejsc świętych, księżom Franciszkanom obserwantom, którzy się pracami apostolskiemi w ziemi świętej tak znakomicie odznaczyli.
 W miejscu, gdzie wedle tradycyi był kościół Salomonowy, wzniesiono meczet wielki, wspaniały, przez Onuara roku 640 zwany El Aksa, do którego chrześcijanie przez wiele wieków wchodzić nie mogli pod karą śmierci lub zmuszeni byli przyjąć islamizm. Michaud w roku 1830 zwiedzając Jeruzalem wejść tam nie mógł. Dziś zwiedzają ten meczet chrześcijanie za osobnem pozwoleniem. Drugi meczet El Rakhra, co znaczy skała, zbudowany jest na tém miejscu, w którem mieszkała N. M. Panna dopókąd nie była zaślubioną Józefowi, i tam przebywała Anna prorokini, świętobliwa wdowa. Znajduje się tu skała, na której jest ślad stopy Chrystusowej. Jak za czasów chrześcijańskich miejsce domu Anny należało od kościoła Salomonowego, dziś El-Sakhra należy do El Aksa, są jakby jednym meczetem. Przy meczecie Omara nie ma minaretu, muezin wchodzi do minaretu El-Sakhra i wzywa wiernych. Po zajęciu Jerozolimy przez rycerzy chrześcijańskich, muzułmanie schronili się do głównego meczetu El-Aksa, ale tam wszyscy w pień wycięci zostali, tak dalece, rycerze konni po własne kolana we krwi brnęli, krew dochodziła grzywy końskiej. Główny meczet zamieniono w kościół katolicki, legat papieża Innocentego II do Jerozolimy przybył dla poświęcenia kościoła. Meczet El-Sakhra poświęcono na kościół, okryto skałę marmurem dla jej zachowania, bo pielgrzymi ją rozbierali. Wzniesiono kopułę, umieszczono na niej krzyż złoty. Te dwa meczety były w ręku chrześcijan lat 80. Po odebraniu Jerozolimy mahometanie meczet El-Sakhra obmywali wodą różaną, a Saladyn z największym pośpiechem zniszczył wszystkie chrześcijańskie malowidła, obrazy, i złotemi literami napisał epokę wznowienia mihrabu, restauracyi mecze-