Przedni oddział, złożony z 15,000 ludzi, który miał zaledwie ośm koni, otwierał pochód pod przewodnictwem ubogiego szlachcica z Normandyi Gauthier (sans-avoir). Piotr pustelnik prowadził 100,000 ludzi. Inny tłum szedł pod wodzą księdza niemieckiego Gottesschalk. Skierowali swą drogę przez Niemcy. W Węgrzech nie przyjęli do kraju swego wędrowców, i nawet odparli do Tracyi, położywszy trupem wielu z nich. Do Konstantynopola przyszła zmniejszona liczba; cesarz Aleksy chcąc się ich pozbyć, pośpieszył z pomocą do przeprawy ich do Azyi, gdzie prawie wszyscy na polach Nicejskich od szabli Tureckiej polegli. Kości ich posłużyły krzyżowcom w drugiéj krucyacie do oszańcowanja obozu.
Gdy tyle ludu chrześcijańskiego w nieszczęśliwej wyprawie zginęło, w Europie tworzyły się lepiej uorganizowane rycerskie oddziały, pod dowództwem książąt i baronów.
Główniejsi byli z Francyi: Hugo hrabia de Vermandois, brat króla Filipa I., który osobiście nie należał do krucyaty; Raymond de Saint-Gilles hrabia Tuluzy, Robert z Normandyi, brat króla Angielskiego, Stefan hrabia Chartres, Blois, Troyes; Robert z Flandryi; Sterpin hrabia Bourges, i Rotron II hrabia Perche.
Z Włoch Bohemond ks. Tarentu, i siostrzeniec jego Tankred. Z Niemiec Godfryd de Bouillon, ks. niższej Lotaryngii, i bracia jego: Baldwin z Flandryi i Eustachy z Boulogne.
Bohatyr pierwszéj krucyaty Godfryd de Bouillon, pochodził po kądzieli od Karola Wielkiego. Znakomity wojownik, pełen zapału, czystéj wiary, nieustraszony, roztropny, stały, skromny, cnotliwy, nakazywał uszanowanie rycerstwu, które się poddało jego rozkazom; wzbudzał bojaźń, i uwiel-
