Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/282

śladu drogi nie było, a tylko tropy dzikich zwierząt. Zaledwie stopę można było postawić, ściészki wiły się wśród skalistych wąwozów, lub gęstych cierni. Nie można było jechać konno, rycerze szli pieszo, niosąc oręż zawieszony u szyi. Wycieńczeni trudem rzucali broń, aby sobie ulżyć ciężaru. Po tak wielkich cierpieniach, i wysiłkach, weszli do miasta, cała Merezyi ludność była chrześcijańską. Mała garstka Turków zajmujących cytadelę umknęła, za zbliżeniem się krzyżowców. Wojsko chrześcijańskie rozbiło swe namioty, wpośród łąk zielonych, gdzie znalazło dostatek wszelkiej żywności. Tu umarła i pogrzebioną została żona Baldwina, i także Adalrad de Guison, krewny Godfryda. Merezya, dzisiejsza Marasek, leży o dwadzieścia godzin drogi na stronie północno wschodniéj Antyochii.
 Oddział jeden rycerzy chrześcijańskich, oddaliwszy się od głównej armii, udał się do Artezyi. Ludność armeńska tego miasta, za zbliżeniem się Krzyżaków podniosła broń przeciw ciemiężcom, a po straszliwej rzezi otworzyła bramy wojownikom; wedle kronikarza Alberta d’Aix przyjęli Krzyżowców z wielką serdecznością. Wkrótce Turcy oblegli chrześcijan w tém mieście, rycerze dzielnie się bronili, muzułmanie odstąpiwszy od oblężenia Artezyi, wszystkiémi siłami bropili mostu na Oroncie, wstępu do Antyochii. Miasto i zameķ Artezya dziś jest w gruzach, na ich miejscu leży wioska zwana Ertezi, o kilka godzin od Alepu.
 O cztéry godzin od Antyochii, na rzece Oront, był most, zwany żelaznym. Tedy Krzyżowcy przechodzić musieli do Antyochii. Turcy zajmowali dwie wieże, i cały lewy brzeg okryty był ich oddziałami. Krzyżowce połączeni w wielki korpus, przygotowywali się do boju. Biskup du Puy Adhémar wymownie zachęcał i podnosił ich odwagę. Nazajutrz, o wschodzie słońca wojsko chrześcijańskie w pełném uzbrojeniu wystąpiło. Przednia straż pod wodzą Roberta z Normandyi zbliżyła się do żelaznego mostu, ale nié mogła otworzyć przejścia. Wzmógł się bój zażarty, obie strony dały dowody