Bouillon, pokorny nie stanął w liczbie ubiegających się o zaszczyt ten. Gdy wszystkie głosy były za nim, przyjął tę godność, ale nie pozwolił siebie namaścić, i ukoronować: „Niech mnie Bóg uchowa, mówił, abym miał nosić królewską koronę tam, gdzie król królów Jezus Chrystus, cierniową nosił.“ Godfryd był zawsze godnym tego wyboru, zwycięstwo odniósł pod Askalonem nad armiją kalifa Egiptu Mastali, mądrze wszystkiém kierował i rządził. Nadał królestwu kodeks praw, znany pod imieniem „Assises de Jérusalem“ który jest drogocennym zabytkiem tych wieków. Tankred, dla utrzymania zdobytych krajów, z małą liczbą rycerzy pozostał. Inni wrócili do Europy, jak mówili dla wysłania nowych wojowników.
Godfryd de Bouillon żył tylko rok jeden po zdobyciu Jerozolimy, umarł 18 lipca 1100 roku. Powszechnie go opłakiwano. Pięciodniowy obrzęd pogrzebowy poprzedził złożenie jego zwłok do grobu. Kalwarya, którą wybawił od zniewagi barbarzyńców, była miejscem jego wiecznego spoczynku. Na płycie kamienia grobowego wyryto na wzór grobów greckich, i rzymskich, te słowa pełne tkliwéj prostoty:
Tu spoczywa
Znakomity książe Godfryd de Bouillon,
Który dla wiary chrześcijańkiéj
Zdobył tę ziemię.
Niech dusza jego króluje z Jezusem Chrystusem.
W ciągu krótkiego panowania wielkiego męża, Tankred zdobył kilka miast nad Jeziorem Genezareth, czyli morzem Tyberyady. W téj wyprawie broniąc Godfred Tankreda przeciw sułtanowi Damaszku, zachorował w Jaffie, i umarł w chwili, gdy zamyślał o podbiciu całéj Palestyny.
Trzy zakony rycerskie założono podczas pierwszéj krucyaty, dla pielęgnowania chorych, i obrony miejsc świętych przeciw napadom muzułmanów. Szpitalnicy, Johanici, przybrali nazwę rycerzy św. Jana Jerozolimskiego, potém przenieśli się do wyspy Rhodus, nakoniec do Malty. Nosili
