Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/296

wszystkie posiadłości jego, zostawiając synowi Kalifa, Malekel-Selahowi jedynie Alep, lecz gdy ten w młodym wieku umarł, i tę małą cząstkę do swego państwa wcielił, był głową potężnego rodu Ayoubitów 1173 roku.
 Roku 1173 po śmierci Baldwina III, króla jerozolimskiego, berło przeszło w ręce brata jego Amorego, człowieka wielkich przymiotów, który je piastował czas krótki, ale z chwałą. Następcy jego Baldwin IV i V osłabili państwo zniewieściałością i nierządem, które istniało tém tylko, że byli z sobą w niezgodzie książęta muzułmańscy. Nakoniec w 1186 Guy de Lusignan, który pojął za żonę Sybillę, siostrę Baldwina IV, a Matkę Baldwina V, podstępnie osiadł na tronie pasierba.
 Saladyn wkroczył do Galilei, bronionej przez pięciuset Templaryuszów i Johanitów, którzy jak najwaleczniéj się broniąc wyginęli pod ciosami muzułmanów. Wielki mistrz Templaryszów Renaud de Chatillon i dwóch innych rycerzy, wyszło z téj rzezi, lecz później głowa tego szlachetnego de Chatillon padła u stóp dzikiego zwycięzcy.
 W grożącém niebezpieczeństwie połączyli się Raymund hrabia Tripoli, z Guy de Lusignan dla wspólnéj obrony. W bitwie pod Tyberyadą rycerstwo chrześcijańskie nieustraszenie walczyło, dało dowody bohatyrskiego męstwa, a Saladyn niezrównanego okrucieństwa. Po tej nieszczęśliwéj przegranéj bitwie roku 1187, poddały się Saint-Jean d’Acre i Jerozolima. Guy de Lusignan dostał się w ręce nieprzyjaciół z towarzyszami broni. Saladyn wrócił tym bohatérom wolność, dla tego właśnie, że w żadne układy z nim wchodzić nie chcieli. Mężczyznom kazano zapłacić od głowy dziesięć sztuk złota, kobiétom po pięć, a za dzieci po dwie, ci wszyscy mogli się udać do Tyru lub Tripoli, nie mogących zaś złożyć okupu, których liczba wynosiła do trzech tysięcy, Saladyn dał dowód szlachetności wtedy i umiarkowania, zupełnie uwolnił.