Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/301

wprzódy zaręczony z księżniczką francuską Alicyą. O mało nie zmieniła się wyprawa święta na wojnę osobistą. Pogodzili się, i pospieszyli wspólnie ocalić i wybawić Jerozolimę roku 1190.
 Filip August przybył do Saint-Jean-d’Acre, gdy tymczasem Ryszard zabrał Izaakowi Komnenowi wyspę Cypr. Wojsko francusko-angielskie, połączone z chrześcijanami Syryi, zdobyło Ptolomaidę czyli st. Jean-d’Acre. Nigdy nie widziano podobnéj odwagi, i waleczności. Filip i Ryszard Lwie-serce, Saladyn, i brat jego Malek-Adhel byli godni siebie zapaśnicy. Odwaga wodzów zapalała waleczność żołnierzy, i każdy z nich stawał się bohatyrem. Saladyn upadał na duchu, gdy ujrzał sztandar krzyża, powiéwający na murach Ptolomaidy. Zwyciężeni zobowiązali się w jego imieniu do zapłacenia 200,000 sztuk złota, wydania wszystkich dawniejszych niewolników, a nadewszystko zwrócenia relikwij prawdziwego krzyża. Saladyn nie ratyfikował téj ugody, zwlekał pod rozmaitémi pozorami, a tymczasem książęta chrześcijańscy zazdrościli Ryszardowi tryumfów, którego odwaga przeszła w przysłowie. Leopold, Arcyksiąże austryacki i Filip, król francuski zostawiwszy króla angielskiego w Palestynie, wrócili do państw swoich z wojskami.
 Ryszard Lwie-serce zniósł bez skargi to opuszczenie, rachował na swoje powszechnie uwielbioną, bohatyrską siłę. Nad Saladynem odniósł zwycięstwo pod Arsus, gdzie Muzułmanie zostawili 8000 ludzi na polu bitwy. Tak wielkie były czyny rycerskie Ryszarda, w dniu tym na zawsze pamiętnym, że nikt oprzéć się nie zdołał jego cięciom, które zmiatały głowy nieprzyjaciół, jak kłosy dojrzałe. Saladyn, nie mogąc zwyciężyć orężem, postanowił ogłodzić armiją chrześcijańską, gdy się bowiem zbliżała do jakiego miasta, zastawała je obrócone w perzynę, lub zrujnowane; musiał przeto Ryszard cofnąć się, choć był zwycięzcą. Rozpoczął układy, a w nich oświadczał, że gotów jest powrócić do Anglii, byleby mu Saladyn oddał Jerozolimę i relikwije