długie lata przy niezmierném powodzeniu, gdy umiérał nie posiadał, ani pałaców, ani złota. Ubóstwo wielkiego Sułtana Azyi było dowodem jego bezinteresowności i cnoty. Umarł roku 1193.
Po śmierci Malek-Alkamela, Syn jego Malek-Saleh-Nadger-Eddin, nastąpił po nim jako Sułtan Egiptu. Chrześcijanie zerwali pokój, zawarty przez Fryderyka II, i pobici zostali pod Ascalonem. Malek-Saleh zdobył Jerozolimę, która była znowu w ręku chrześcijan po traktacie Fryderyka II z Malek-al-Kamelem; zwyciężył także książąt Ayoubitów, chcących nią owładnąć, również Malek-Izmaela pod murami Damaszku, połączywszy się wprzód z Kowarezmianami. Pod Synami Zenghis-Khana, rozpadała się wielka Azya, a dla Syryi przygotowywały się nowe napady Mongołów.
Gdy to się działo w Azyi, Ludwik IX został złożony ciężką chorobą w Pontoise, roku 1244, zwątpiono nawet o życiu jego; jedna z dam dworskich, będąca przy łożu jego, sądząc, że już nie żyje, chciała mu zakryć twarz całunem.
Ocknąwszy się zawołał: „Światło Wschodu z wysokości Niebios rozlało się na mnie, i wywołało mnie z pośród umarłych.“ Wróciwszy do zdrowia zapragnął przyjąć krzyż, i poprzysięgł iść do Palestyny.
Napróżno matka jego Blanka, i dygnitarze państwa odwodzili go od tego zamysłu; Ludwik święty w odzieniu pielgrzyma, w towarzystwie żony swéj Małgorzaty, swych braci, jako też Piotra de Dreux, księcia Brytanii, Hugona de Lusignan, hrabiego de la Marche, i historyka sire Joinvilla, puścił się w drogę. Hrabina de Poitiers towarzyszyła swemu mężowi. Podczas téj krucyaty Blanka z Kastylii, matka królewska rządziła Francyą w imieniu syna 1248 r.
