Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/306

Fakr-Eddina, upadającego pod ciosami Krzyżowców 1250 r.
 Król został panem obozu Saracenów. Wszczęły się zarażliwe choroby w wojsku chrześcijańskiém, trupy niepogrzebione szérzyły zarazę; gorączka, dysenterya wyczerpywały wszystkie siły. Nakoniec głód dopełnił miary nieszczęść. Król zażądał od sułtana pokoju, ofiarował mn Damiettę w zamian Jerozolimy i innych miast Palestyny. Moatham przyjmował, ale żądał miéć króla zakładnikiem. Bracia królewscy, baronowie i rycerze francuscy odmówili swego zgodzenia się i woleli raczej zginąć, niż wydać króla. Wracali do Damietty, wiatry przeciwne i Saraceni przeszkadzali. Ludwik św. został uwięzionym w Miniech przez emira Genral-Eddina i odprowadzony do Mansury. Nieprzyjaciele podziwiali jego spokój, powage i rezygnacyę. Tymczasem milicya Mameluków, zbuntowawszy się przeciw Moathanowi, zapaliła wieżę, gdzie był sobie założył mieszkanie, i uciekającego zabiła; wycieła potém niewolników chrześcijańskich, zostawiwszy tych tylko, którzy mogli wielki okup złożyć.
 Mameluk Ibeg, pojąwszy za żonę macochę Moathana, ogłosił się sułtanem, potwierdził rozpoczętą ugodę z królem francuskim, który mu zwracał Damiettę jako swój własny okup, a za resztę niewolników złożył milijon sztuk złota, prócz tego zobowiązał się nie walczyć już więcéj dla odebrania Jerozolimy. Po zawarciu pokoju, Ludwik święty udał się do Palestyny, gdzie lat cztéry przebywal; korzystając z niezgód muzułmanów, wysyłał misye do krajów mongolskich. Jeden z misyonarzy, Wilhelm Babriquis, nie mogąc się porozumiéć z hanem Mongolów, powrócił wspaniale udarowany z przyjacielskim listem do Ludwika IX.
 W tym czasie, Starzec z Góry (le Vieux de la Montagne) czyli książę Asasanidów Allaleddin Mohamed III wymagał od króla francuskiego ogromnego haraczu, grożąc mu śmiercią, gdyby nie wypłacił; Ludwik nie przeląkł się tych pogróżek, owszem, wszedł w przyjacielskie stosunki z tym