Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/315

odprawiał w rekluzie swojéj; o kilka wieków późniejszy od pustelników Tebaidy, im wyrównał, nawet przewyższył, mało sypiał bardzo, prawie nic nie jadł, modlił się nieustannie we dnie i noce przez lat 21 aż do śmierci, z uniesieniem tak silném, że twarz jego jakoby Mojżesza promieniem niebieskim jaśniała. Widział to jedyny świadek, który do mszy św. mu usługiwał. Po każdéj mszy św. zalany był łzami. W bogomyślności tak postąpił, że przyszedł do zachwycenia w Bogu i kontemplacyi. Obdarzony był duchem prorockim, przepowiedział dwom kardynałom, że zostaną papieżami. Zostawszy tyloletnim więźniem, zachował harmoniją i pokój w swej duszy, zdrowie w ciele. Pisał wykłady Pisma św., miał najgorętsze nabożeństwo do Najśw. Maryi Panny, i ułożył koronkę, którą codzień sam odmawiał. Koronka przeszła do ludu florenckiego, który ją z wielkiem nabożeństwem powtarzał. Ojcowie święci, Leon IX, Grzegorz XIII, Sykstus V, nadali téj koronce odpusty. Jest na polski jezyk przełożoną, rozdają ją ludowi księża Kameduli. Błogosławiony Michał pustelnik jest jakby wskrzesicielem na Zachodzie życia pustelniczego, które św. Paweł, św. Antoni, św. Hieronim, św. Jan Chryzostom, na Wschodzie wiedli.
 Odtąd w pustelniczym zakonie Kamedułów, wybrańsi i doskonalsi się rekludują, to jest zamykają na całe życie, albo na pewny przeciąg lat dla bogomyślności, dla kontemplacyi i najdoskonalszego życia. Kto mniemał, że tylko w pierwszych wiekach chrześcijaństwa mogli prowadzić taki rodzaj życia pustelnicy; błogosławiony Michał w XIII wieku, i jego synowie zakonni przekonywają, że Duch św. porywa dusze w każdym wieku. Ktoby mniemał, że rodzaj takiego życia jest nieużyteczny, najsilniéj błądzi i obraża Boga. Wielkie bowiem są wpływy modlitwy na wybawienie i odrodzenie całego społeczeństwa, w którém się mężowie zupełnéj poświęceni świętobliwości znajdują.