Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/318

wschodnich greckich, egipskich i naszych łacińskich. „Naprzód na trzysta kroków wyszedł O. gwardyan przeciw karawanie, i nie wprowadzeni, ale na sznurach wciągnieni zostaliśmy do klasztoru, który był zupełnie silną, w téj pustyni twierdzą. Księży umieszczono w celach, a świeckich pielgrzymów wraz z bagażami w obszernych izbach. Nazajutrz rano przyszedł braciszek klasztorny i umył nogi. Przełożony krzyż niosąc w procesyi poprzedzał pielgrzymów, którzy szli za nim ubrani w alby, którémi ich odziano. Cenobici w języku Syryjskim odmawiali modlitwy. Przełożony rozpoczął śpiew, w czasie którego ośm mnichów wtórowało uderzaniem lasek drewnianych w kamienie. Śpiew z tym posępnym się łączył łoskotem. Razem, we wszystkie uderzono dzwony, i pielgrzymi uroczyście, procesyonalnie, wchodzili do kościoła. Ustawiono pielgrzymów w półkole, a w środku stanęli zakonnicy, i kończyli swe śpiewy; potém czytano naukę, w pośród której niektórzy byli do łez wzruszeni. Były to przepisy św. Antoniego, zalecające przyjmować najgościnniej pielgrzymów. Płakali niektórzy ze wzruszenia, że się pielgrzymi narażali na takie niebezpieczeństwo, aby zwiedzać miejsca, w których mieszkali Święci Pańscy. Zaśpiewano Te Deum, i litaniją do Najśw. Maryi Panny; potém pielgrzymi wyszli z kościoła.“
 W przyjęciu pielgrzymów we wszystkich klasztorach łacińskich i greckich zachowują przepisy św. Antoniego, z różnicą: W greckich, w celach i w klasztornéj izbie braciszek zakonny umywa nogi pielgrzymom przed procesyą; w Franciszkańskich, w Palestynie, gwardyan lub kustosz w kościele. Pielgrzymów nie ubierano w kapłańskie alby, w procesyi szli w swoich pielgrzymich ubiorach ze świecami.
 Klasztór św. Antoniego, który (Seigneur d’Angluse) widział w całości; Coppin zastał po większéj części zrujnowanym. Prócz dwóch klasztorów św. Antoniego, było wiele oddzielnych grot, w których przebywał św. Antoni;