i stoi tam trumna, w której, jak mówią, jest ciało jego. Oprócz sobornej i św. Makarego, jest trzecia świątynia, pod tytułem 23 Apokaliptycznych starców; wchodzi się do niéj z przysionka cerkiewnego, schodami na dół. Na ścianach są napisy w języku Koptów, których sami już nie rozumieją, i wytłumaczyć nié mogą. Cerkiew jest wązka, długa, dość wysoka, ale ciemna, przy zapalonych świécach widziéć ją można. Przy téj cerkwi jest mała kaplica św. Antoniego. Koło kaplicy zaraz pieczara św. Pawła, oddzielona drewnianą kratą. W pieczarze, pod sklepieniem wiszącéj skały, stoi kamienna trumna mało nad podłogę wywyższona. Nad trumną nié ma daszku, ani krzyża, nie goreje lampa. Na ścianie pieczary jest wymalowany św. Paweł, w całéj postaci, z rękoma podniesionémi do nieba, kruk w dziobie niesie mu chléb, dwa lwy liżą stopy jego. Z pieczary wchodzi się do kapliczki bardzo ciemnéj, jak do grobu, i szczupłéj, w niéj się tylko mieści jeden ołtarz na cześć św. Pawła. Pieczara jest tą samą i taką, jak była za czasu św. Pawła.[1] Na ścianie cerkiewki obrazy 24 Starców z Apokalipsy, w najzepsutszym są smaku, gorsze od bizantyńskich. Z cerkiewki téj są schody do cerkwi św. Makarego. W klasztornéj wieży zębczastéj i kwadratowéj, są ubiory kościelne i książki. Z téj wieży góry widać półwyspu Synajskiego; najszczególniéj szczyt góry św. Katarzyny. Klasztor jest to wielki czworokąt, rozdzielony na dwie nierówne połowy. Południowa część zajęta gęstémi rozmaitémi budowlami; północna ogrodem i częścią kościoła 24 apokaliptycznych starców. Za ogrodem jest obmurowany dziedziniec, w nim jest zbudowany ukryty wodociąg, napełniony wodą zdrową, słodką,
- ↑ Chociaż zachowana jest pieczara i trumna św. Pawła, nawet relikwije jego w Afryce; synowie jego duchowni, kształcący się jego wzorem są tylko w Europie, tam się utworzył zakon dla jego czci, mający go za głównego patrona, ks. Paulinów. Zakonnicy najsurowszą prowadzą regułę życia, chcąc się do wzoru swojego przybliżyć.
