Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/345

 Wielki ów mąż, zakosztowawszy rozkoszy świata, miał go potém w takiém obrzydzeniu, iż co rok uroczyście obchodził dzień, w którym za łaską Bożą od niego się oderwał. Dnia tego przyjmował komuniją świętą, trzech ubogich opatrywał, jadł trochę gotowanych jarzyn, i otwiérał drzwi swéj celki licznie odwiedzającym go zakonnikom. Pokora jego odpowiadała innym jego cnotom; pełen najgłębszéj nauki, miał wielki dar wymowy. Powierzchowności wspaniałéj, tak cichy, skromny, jakby był najmłodszym z braci. Przez pięćdziesiąt lat ten wielki święty opłakiwał w zakonie grzéchy i występki świata. Gdy ostatnia jego godzina nadeszła, myśl o mającym nastąpić sądzie Bożym łzy wycisnęła; jednakże nie zakłóciła pokoju jego pięknéj duszy. Umarł 449 w 95 roku życia swego.
 W miarę powiększających się zbrodni, i zaburzeń w świecie, Búg zsyłał środki odpowiedniéj obrony przeciw nieprzyjacielowi rodu ludzkiego. Zaludniały się pustynie wybranymi. Ich liczba wzrastała niezmiernie. Do téj epoki odnieść należy założenie Laur czyli Ławr. Ławra był to grunt oznaczony w półkole wśród pustyni; środek jego zajmywał kościół, przybytek Boga nieba i ziemi; obwód zaś jego stanowiły cele opodal od siebie zbudowane, zamieszkałe przez pustelników, ludzi anielskiego stanu.
 Najpiérwszą z Ławr założył w roku 440 św. Gerazym, o trzy mile od Jerozolimy, nad brzegami Jordanu, tam właśnie, gdzie niegdyś brzmiały głosy proroków św. Jana, i samegoż Zbawiciela. Składała się z 70 celek. Zakonnicy mający przełożonego, przez pięć dni w tygodniu nie wychodzili z celi, żywili się jedynie chlebem, wodą, i daktylami. W sobotę i w niedzielę, schodzili się do kościoła, gdzie wspólnie śpiewali kościelne hymny na chwałę Bożą, i spełniali święte tajemnice. Spożywali ciepłą strawę, i pili potroszę wina, po nieszporach w niedzielę, wracali do celek, z zapasem żywności, z chlebem, solą, i daktylami. Zajmo-